Yahya Kemal Beyatlı'nın şiirindeki gibi ''Kanlıca'nın İhtiyarlarını'' değil; vahşeti, insan vücudunu deli gibi sarsan elektirik akımını, karanlık hücreleri, idam sephalarında düşleri boğulmuş genç ölüleri, sonra sessizce akan gözyaşlarını getirdi hep aklıma.''...
Kitap tanıtım bölümünden...
Önemli biri yakalanmış. Başka bir ilin DEV-YOL sorumlusu! Misafir ağır. Molada oluşumuz bu nedenle. "Adın ne?", "Vakkas!"... "Soyadın ne?", "Demir!"... "Biz de seni arıyorduk Vakkas Demir!"... Ve çığlıklar! Çığlıklar! Çığlıklar! İnsan sesinin hiçbir yerde ve hiçbir şekilde duyamayacağınız halleri. Tüyler ürpertici ve geçmek bilmeyen anlar... O çığlıkları duymamak için kulaklarımın sağır olmasını ne çok istediğimi, ama ne çok istediğimi nasıl anlatabilirim ki şimdi! Bize yapılanların, ona yapılanların yanında devede kulak kaldığını söylemek doğru mu olur, bilmiyorum açıkçası.
