güney

  Babam bir çift kara lastik aldığında her gün, birkaç saat sadece evin içinde giyer, akşam yastığımın altına koyar, kokusuyla büyük şehirlerarası yolculuk yapardım.   

   Hep büyük kentlerdeki çocukların yaşadıklarının en güzel hayat olduğuna inanırdım.

  Yaşım kırk olmuşken şimdi kılı kırka yarıp düşünüyorum ve iyi bakmaya çalışıyorum. Kendi çocukluğumu bu kadar çaresizlik içinde anımsarken, yaşamlarına imrendiğim şehir çocuklarının babaları “benim aslan oğlum, büyüyüp asker olacaksın!” diyerek askerliğin erkek ve aslan işi olduğunu da payelemiş olduklarını öğreniyorum.