yekta uzunoğlu ağ günlüğü

Bu kadar hayati bir olayda haklı beklentim bu konuda yazı yazanların azami sorumluluk taşımış olmalarıydı ama maalesef!
İki gün önce Nerinaazd’ın yayınladığı bir haber bardağı taşıran son damla oldu!

 
Sadece son iki yüzyılı şöyle bir hatırlarsak; Karl Marx, Sigmund Freud, Wilhelm Reich, Albert Einstein, Marc Chagall, Amadeo Modigliani, Sarah Bernhard, Woody Allen ve Henry Kissinger ve daha buraya sığması mümkün olmayan uzun bir isim listesi çıkar.
Tarihte Yahudilerin ne kadar zor şartlarda yaşadıklarını düşündüğümüzde ve maruz bırakıldıkları jenosit ve vahşetlere rağmen bir yüzyıl içinde yaşamın her alanında 196 Nobel Ödülü almalarının ne kadar anlamlı olduğu anlaşılacaktır.

Hiç şüphesiz ki bu ödül, göçmen konumunda olan bir Kürt için zafer olurken, yine o ödül Kürt halkı için de büyük bir onurdur.

Evi izleyen korumaların akşam değiştiği anı fırsata çevirip girecektim. Evin dışında polisin özel birimlerinin kullandığı Tatra 613 model arabalar hâlâ devriye geziyordu ama ben “öldürülme pahasına” evi çevreleyen 1 metre yükseklikteki çiti atlayarak   eve  girmeyi başardım…

Kapıya vurmak zorunda bile kalmadım. Bay Hájek benim geleceğim zamanı biliyordu ve muhtemelen pencereden tutuklanacağım endişesiyle  dışarı bakıyordu, bu yüzden ben daha kapıyı çalmadan o açtı.

 “Kusura bakmayın Doktor Bey benim de çalışmalarım var, kendimi yazılarıma vermem gerekli,” diyerek telefonu kulakları tırmalayan o çığırtkan ses tonuna rağmen sesli halde açık tutarak masamın üzerine koyup o anki yazıma konsantre olarak yazmaya devam ederdim…
 
Çok ama çok sonra öğrendim… Meğerse Sırtlan, Paris’te tanıdık çevrelerden Kendal Nezan ile akraba olduğumuzu, onunla birlikte Kürt Enstitüsü’nü kurduğumuzu, ama daha sonraki yıllarda yollarımızın ayrıldığını öğrenmiş. İşte bu yüzden hep Kendal’e saldırı içerikli hikayeler anlatırdı: