“Ruhun yalnızlığı yoruyor,” dedi Kadın. “Savrulan bir hayat; insanı anlamsızlaştırıyor. Olman gerekeni yaşıyorsun; üstüne yapıştırılan etiketlerin ağırlığıyla. Ruhun sanki tutsak; azat edilmeyi bekleyen bir küçük saka…”
Tek kelime etmeden dinledi Adam. Söylenecek kelimeler anlamsızdı. Susku gözlerine pusu kurmuştu. Söylenecek her kelime; cam kırığıydı şimdi.
Birkaç damla gözyaşı aktı aralarından birbirinden gizlenen. Geçmiş zamana, geçmiş hayatlara. Sessizlik bıçaktı, Kadın çıkardı o bıçağı saplanan vakitten.
“Evime dönmüş gibiydim, daha hiç kirlenmemiş gibi. Kimseyi acıtmamış; kimse de acımamış gibi… Bir çocuk kadar temiz... Bir çocuk kadar sabırsız; bir çocuk kadar hesapsız. Sende temize çekilmekti tek derdim. Kapatmasaydın keşke kapılarını; bir çocuk kaç kere terk edilir, kaç kere evsiz kalabilir ki?”
Yüreğini topladı Kadın;
Can kırıklıklarını süpürdü.
Kıymıkları temizledi içindeki.
Bir not bıraktı masaya;
“Geç bile kalmışım…!”
Kategori:
Yorumlar
Böyle bir anlatım olağanüstü.
Böyle bir anlatım olağanüstü.... Tüm benliğim ve hücrelerim sızladı okurken... Bu kadar benden, bu kadar benden içeri bir anlatım mm.......
Çok teşekkür ederim. Kıymet
Çok teşekkür ederim. Kıymet verip yorum yazmanız ne kadar da değerli ...