“Bir yazarı eleştirmek veya övmek için önce kitaplarını ve yazarın başka yerlerde yayımlanan yazılarını okuyacaksınız, yazarla konuşacaksınız, ondan sonra eleştirebilirsiniz veya övebilirsiniz!”
Yazar Necmettin Yalçınkaya’nın yayımlanmış eserlerini; Stres Bileziği, 12 Eylül’de de Çok Güldük Netekim!_ Anamdan İnciler, Mendil Sen Kokuyordu ve On Çocuktuk öykü kitaplarını okudum. Yeni yayımlanan Bir Yarım öykü kitabını da okudum. Özellikle Edebiyat Bahçesi’nde yayımlanan, çeşitli kitaplar hakkındaki değerlendirmelerini de okudum. Ayrıca kendisiyle de tanışıyorum.
Yani, Fakir Baykurt’un deyimiyle Necmettin Yalçınkaya’yı övme veya yerme hakkını kendimde buluyorum.
Öyküler okunduğunda, politik kaygılarla yazılmış gibi gelebilir okuyucunun aklına. Tam aksine, yaşanan zorlu hayatı mizahlaştırmasını becermiş Yalçınkaya.
Necmettin Yalçınkaya’nın tüm öyküleri hayatın içinden. Her öyküyü okurken; düşündüm, üzüldüm ama en çok da gülümsedim. Yaşanan tüm zorlukları mizahlaştırmak her öykücünün başaracağı bir durum değil. BİR YARIM öyküleri bu yeteneğin en güzel örneklerinden biridir.
Cem Duman 3C Yayınları ve yazar
