Tarihçesini uzun yıllar öncesine götürebileceğimiz “Hapishane Edebiyatı” kavramı tartışmalıdır. Son zamanlarda kamuoyunda oluşan genel kanı, içeride sadece hapishane temalı edebiyat yapılabileceğidir. Oysa politik tutsaklar anı bohçalarını asıl olarak dışarıda doldurmuşlardır. Bu anlamda “dışarıyı” da “içeri” gibi anlatacak birikimleri vardır. Ama bu birikimi, estetiği ihmal etmeden, sanatın- edebiyatın olmazsa olmaz kurallarıyla işleyip ak kâğıda aktarmak çetrefilli iştir. Sanatçı yoğunlaşmak için kimi zaman kalabalıklara karışmak kimi zaman da yalnız kalmak ister. Bu bir lüks değil, üretim, daha iyi üretim için zorunluluktur. Ama zindandaki yazar - şair dilediği zaman yalnız kalamaz veya kalabalıklara karışıp, dilediği gibi gözlem yapamaz. Bu açığını ancak düş gücüyle ve anı bohçasına başvurarak kapatır. Ve okuyarak.
Bu anlamda “Hapishane Edebiyatı” başlığını, “Hapishanede üretilen – yaratılan edebiyat…” olarak anlamak- yorumlamak gerekiyor.
Zindanda, o betimlemesi zor koşullarda üretmek ve “sanat” yapmak bu anlamda ayrıca takdiri hak eder. Ten’e “Ceza”nın Tin’e “Eza”ya dönüştüğü zindan koşullarına direnmiş ve o koşullarda üretebilmiş (ve halen üretmeye devam eden) tutsakların sayısı da bir grup arkadaşla beraber kurduğumuz, sekiz yıldır tutsak mektuplarına ve sanatsal ürünlerine yer verdiğimiz www.gorulmustur.org sitesinin “Hapishane Edebiyatı” kategorisinde görebileceğiniz gibi az değildir.
2019 Yılı itibariye hapishaneden gelen ürünleri (şiir, öykü, deneme, resim ve karikatür) eş zamanlı olarak, bize sayfalarını cömertçe açan Edebiyat Bahçesi’nde de yayınlama kararı aldık.
Okumanız, okutmanız, paylaşmanız, yorumlarınızı bir mektup ya da kartpostalla iletmeniz onlara moral verecektir.
Zira mektuplar zindandaki tutsakların en önemli gıdasıdır.
Adil Okay
