Düşerken alnını okşuyor son rüzgâr.
El ilanları yırtık ayrılıklar kuşatmış bu şehri
Zulmün içinden direniş çığlıkları yükseliyor.
Yüreğinin kıyılarına tutunmak istedim.
Esen yel kavgayı fısıldar kulağına sevdalının
Koyulaşır damarından toprağa sızan kanlar.
Sevgimi yoğurdum umudumla aşk ile
Direncimle çoğalmak için yokluğunda.
Gözlerinin sularında savrulmak istedim
Kendine yabancı bir tebessüm asılır yanaklarımda
güllerini, goncalarını sevdiğim.
her kış bitende,
her bahar başında,
yüreğimin başında bitersin.
karların suyunu sıkan,
sıcak yel gibi vurursun sineme.
üşütürsün bir yandan,
bir yandan kurutursun,
acısını sindire sindire,
her baharda açmak için,
yolunu beklerim.
hiç sonbahar gelmeyecekmiş gibi.
gözlerinin menekşelerini sevdiğim.
uzayı yüklenmiş gözlerini,
her renkten açan çiçeklerini,
sümbülü,nêrgizi,laleyi,
çiğdemler açtıran ılık nefesini,
kar altında beklerim.
Dersimli Kızılbaşlar için büyük öneme sahiptir. Ovacık’ın batısından çıkarak yaklaşık yetmiş kilometre taşlara çarparak derin vadiden Dersim’e ulaşır. İnanışa göre çoban Munzur’un koşarken dökülen sütünün her damlasından bir göze su olmuş fışkırmış ve Munzur kırkıncı gözede sırra kadem basmıştır, ermiştir. Kırk göze olduğu kanısı en yaygın kandır, bazı gözeleri süt renginde beyaz köpüklü akar ve sonra yeşil ırmağı oluştururular.
