Sevinə bilmirəm gözüm doyunca.
Qoşulub ömrünə canımdır gedən,
Ağrına,acına dözür doyunca.
Sən mənim gözümə çəkilən həsrət,
Özümü unudub sənə yanıram.
Gözümdə əksindir yerinə qismət,
Hara gedirəmsə səni anıram.
Qəlbimi salmışam sənin dalınca,
Getmisən köksümdə ürəyin qalıb.
Məni məndən etmə mənim olunca,
Elə zənn eləmə-ürəyim qalıb.
Sənsiz dünya mənlə yol gedə bilmir,
Elə səninlə də düz oxumur,düz…
Qəlbim sənsizliyi dərk edə bilmir,
Qayıt,inadından bir yolluq əl üz!
Günlərə bağlayıb sənli gümanı,
Alışıb yanıram hey için için.
Söylə darıxmırmı ürəyin,canım,
Sevib-sevildiyin o günlər üçün?!
Sənsiz bu dünyayla getmirəm yola,
Nələr çəkdiyimi biləsən gərək.
Gözümdən gözünə çəkdiyin yolla
Qayıdıb,özünə gələsən gərək!
Abdulla Memmed.
Azerbaycan. Quba.
