Abdulla-Memmed ağ günlüğü

Samur çayı köksümdəki göynəyim.
Köz-köz olub,Allah,içim göynəyir,
Qan yaddaşı,sözümə can,anam,can,
Canımda can,Azərbaycan,anam,can!
 
Borçalıda qəribsəyən torpağam,
İrəvanda xal axtaran qonağam.
Zəngəzurda darda qalan sorağam,
Qan yaddaşı,sözümə can,anam,can,
Canımda can,Azərbaycan,anam,can!
 
Xudafərin Arazda daş ağıdır,
Ağrı dağı ağrımızın dağıdır.
Yurd harayı bağrımızı dağıdır,
Qan yaddaşı,sözümə can,anam,can,
Canımda can,Azərbaycan,anam,can!
 
Qarabağım dərdimizin təzəsi,

Qəlbində qəmini közləyəcəksən.
Elə od qoyacaq intizar sənə,
Bu odu hamıdan gizləyəcəksən,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən.
 
Gündüzlər qəlbində yaşaran ümid.
Gecələr yuxunu ərşə çəkəcək.
Donacaq gözündə yaşaran ümid,
Qəmli baxışın da hey yol çəkəcək,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən.
 
Gözünün odunu alacaq yollar,
Yenə düyünlənib baxışlarına.
Bu yollar həsrəti gözünə yollar...
Düşərək xatirə yağışlarına,
Sən mənim yolumu gözləyəcəksən.
 
Mənə qalan olsa-gözün qalacaq-

Gör harda rastlaşdıq, üz-üzə gəldik.
Ah, necə toy tutdu mənə təsaduf,
Yerin altında da göz-gözə gəldik!
 
Bu boyda gen dünya tutmadi bizi,
Bu küylü şəhərdə səssiz ayrıldıq.
Ayrıldıq, eşqimiz atmadı bizi,
Ayıldıq-təəssüf çox gec ayıldıq.
 
Olub keçənləri mən necə danım?
Sənsiz adiləşib gündüzüm, gecəm.
Kiməsə beləcə lazimmiş, canim,
Ağrıya, acıya dözüm beləcə.
 
Nələr arzuladıq-gör nələr oldu...
Demə bu görüş də gerçək yuxudu.
Dilimin qisməti qüssələr oldu,

Sən demə sevgimiz əyləncə imiş.
O ara verməyən gizli görüşlər
Günlərdən asilmiş yelləncək imiş.
 
Gözümü bağladin göz görə görə,
Özümə gəlməmiş özündən getdin.
Söz verib and içib peyman bağladiq,
Gözümü açinca sözündən getdin.
 
De, necə unudum sənsizliyimi,
Yoxsa sənin kimi itirib gedim?
Dünən gözlərimdə gülən sevgimi
Bənövşə ömrü tək bitirim gedim?!
 
Qapayib gözümü məhbbətinin
Köksündə dəfn etdin öz əllərinlə.
Qəlbimdən düşmədin son yarpaq kimi-
Gözümdən düşsən də əməllərinlə.

Gecə həmdəm olub qəhərə qədər,
Əlini çəkmir heç qəm boğazımdan.
Dərdi sirkələdim səhərə qədər,
Yapışıb zülmətin daş yaxasından.
Bu dərd əliyalın, ayağı yalın,
Əridir sevinci talan qəıbləri.
Boz üzlü dünyanın gönümü qalın?!
Sükutu dağlayır yanan qəlbləri.
Qapı cırıldayır, diksinir sükut,
Qurd-quşa yem olan doğma ocaqda.
Göydə doluxsunub sızlayır bulud,
Torpaq da çat verir kimsəsiz bağda.
Hörüb pərdəsini tordan hörümçək,
Ayla müzgüləyir, günlə isinir.
Payızda sevinci sovuran külək