İnanılmaz asla, fakat şu koca kent amel defteri sayıldı
Dinmeyen çığlıklara düğümlenen İstanbul boğazında
Yılın ilk gecesinin ilk saatinde Ortaköy’de
Bir mahşer yaşandı! Hem de emsalsiz
Sanki bin mahşer gibi
Çaresiz bir korku
Çaresiz bir kaçış
Çaresiz masum insanlar
Hepsi kızıl kana bulandı, ey vah
Acı acıya yaslandı, barut kokan Reina’da
Yalvarmak, yakarmak
Haykırmak kâr etmemiş olacak ki
Yerde onlarca can yaralı, kırka yakın katledilen insan kaldı
Gökyüzü simsiyah gözyaşları döktü! Yeni yıla, hüzünlü dünyaya
Neylesin uygarlık-çağdaşlık, medeniyet? Yobazlar oldukça
Yılbaşı haram, eğlenmek günahmış
Neymiş İslami anlayış böyleymiş
Emir Allah’tan gelmişmiş
Cellât
O nedenle silahlanıp
O görevle giyinip-kuşanmış
O üryan gecede, o unutulmayacak kanlı gecede
Masumane eğlenenlere, yaşamı sevenlere yönelen
O cibilliyetsiz, o korunan katil! O nedenle Reina’yı hedef seçmiş
Kimi dindar, kimi dinsiz, o mekânda hepsi bir arada
Kardeşçe güle-oynaya eğlenirken
O gece, o kötülüğe gebe
O karanlık gece de
Oy havar! Büyük bir kıyamet koptu
Her yer kan revan, her yer kan koktu
Bedenlerden süzülüp gelen
Hepsinin rengi aynı olan
Kızıl kan aktı
Zifiri geceye çağlayarak
Her dilden, fakat lal olarak
Ortaköy
Sarayburnu
Kadıköy
Harem
Tüm İstanbul
Yaşanılan acıyı duydu
Katledilenlerden
Kimi Türkiyeli
Kimi Tunuslu
Kimi Ürdünlü
Kimi Faslı, kimi Rus
Kimi de Hindistanlı, İsrail’i
Fark eden bir şey yok, hepside insan, hepside çok masum canlar
Geceye asılı kalan sessiz çığlıklar yasta, yine tüm gözler yaşlı
İstanbul’un siluetine iz bırakan tüm bu acılar, kahır
Ortaköy’de yerde yatan kurşunlanmış
Bedenler
Kanatılan kışa, yağan kara karıştı, kıyamete kadar unutulmayacak
Mehmet Çobanoğlu
02.01.2017
İstanbul
