tomurcuk tomurcuk gül kokulu filizlerimiz
dal gibi yaprak gibi düşerler toprağa
daha yeni açmış çiçekler gibi
hassas kırılgan narindiler
dolu vurmuş gibi korumasız
daha yeni girmişlerdi siperlere
coşkuyla umutla ikirciksiz
gözleri cephede kulakları varoşlarda
her miting her yürüyüş batramdı.
dalımızdan koparılmış kızlarımız oğullarımız
yangın gibi kül eder düştüğü yeri
kimimiz dayanır kimimiz dayanamaz
sabır taşı gibi çatlarız
yaralarımız kanıyor için için
kapanmayacak biliriz
ne bayramımız var ne düğünümüz
bir teselli bulursak kavganın kendisinden.
ömrümüzü feda ettiğimiz
oğullarımız kızlarımız
kopan dallarımız
kesilen damarlarımız
kimimiz taşırız bu yükü
kimimiz mahrum kaldı
kahpe devran,sınırlı zaman
alır elimizden acılarımızı.