Sanıyorsun... Hep senden bahsederdik, o mahmur besteyi bitirdin mi? Bu arada seni ne kadar çok sevdiğimi şimdi anladım. Yalnızlık çok zormuş...
Kayboluyorum bu dünyadan. Hazin duygular beni titretiyor yalnız sokaklarında. Yine sensizliğime yanıyorum.
Çatladı;
Gecelerin ar damarı.
Sönen yıldızların,
Kirlenmiş yarınlarında
Güne uyandı şehir.
Kandırılmış fadime’nin,
Muta nikahıyla
Abdest aldı bedeninde zina...
Belledi sure-i maun'da
Yetim hakkı yedirmemi
Kemiğine kadar soydular yetimi.
Tanrı kral bankalar
Salavat getirttiler faize...
Mazlumun ahı düştü akıllara
Vezüv yanardağının gazabında
Son gece...
Ateş ırmağında yıkandı
Pompei!
Taşlaşmış bedenlerin gözü kaldı dünyada
Bakar sessiz sessiz hâlâ
Kayalıklarla, yasemin dallarının en bakir, insan ayağı değmemiş yerlerinden geçerken, şifalı dağ otları, gizlenmiş kuşlarla, uyuyan vaşakları uyandırarak, gözyaşı ve kasvetle beslenen o hüzünlü toprakların derinliklerine doğru gidiyorlardı.
Yabani keçi yollarını takip ederek, bilinmez, belden yukarısı çıplak ateş cinlerinin olduğu vadilerden geçtiler. Kadınlarının ağıtlarıyla yolları beklenen kaybolmuş adamlarının ekmeğini yediler. Su perilerinin inşa ettiği nehir oyuklarında, çatlaklardan sızan bin bir renkli düşsel ışığın kollarında uyudular.
