Yıllardır emiyoruz da gıkı çıkmıyor
Yüreğinde zaruri bir şefkat
Kapışmışız alanlarda mazlumların namına
Emekçi mahiyetinde
Sırtımızda ağır bir gürz darbesi
Sol yanağımızda saçma sapan bir tokat
Çekilip köşemize
Usluca kapatmışız dosyamızı
Ve kaybetmişiz hükmümüzü saçak altlarında titrerken.
Sen iyisini, en iyisini bilirsin
Mühür sende devlet
Gürül gürül marşlarıyla direnişçilerin yıprattığı
Haydut denizin sığ sularına
Cılız bir kelime dökülüyor toplum nehirlerinden:
Hep benim,
Tek benim
Her kötü sonun sorumlusu.
Gün sunumu günahlarımın cezasıdır
Haylaz sırtımın arsız kamburu
Her sürüncemede
Bütün zamanlar bağ bozumunu gösterir bana
Birini sevince yeniden şekillenecek gibi olur evren
Kalıpları ancak sevgi bozar, inanırım
Tuhaftır, herkes şaşırır iyimser çabama
Aklımın dişlileri hafiften sıyırınca mili
Ve bocalayınca ellerim
Tekrar kapına geldim,
Sana sarıldım yalnızca
Benzersiz kadınlar doğurdu ağlamaların
Boynu bükülmüş
O ağacın, dalı olurum tereddütsüz
Ama çok istesem de yalıda oturtamam fakirleri
İnsanım neticede
Kudretim belli.
Şehirleri yutan sel
Emperyalist kahpe faklarını
Bozan el işçinindir
Sarayların süslü avizelerinden
Çok daha iyi aydınlatır
Madenci baretlerinin feneri
Yoldaşlar sonsuzluğa uğurlanır tersanelerden
Şerefli tenimizde tertemiz bin kir
1 Mayıs,
1 Mayıs,
1 Mayıs,
İşçiyiz
1 Mayıs,
1 Mayıs,
1 Mayıs,
İşçiyiz
Sermayemiz
Yakamıza yapışıp yazgıya sığmayan
Açlık ve muhtaçlık
Ve gündelikçilik sömürülmek pahasına
Ve kundakta bebek
Ve felaket tellalı senarist hükümet
