Hep benim,
Tek benim
Her kötü sonun sorumlusu.
Gün sunumu günahlarımın cezasıdır
Haylaz sırtımın arsız kamburu
Her sürüncemede
Bütün zamanlar bağ bozumunu gösterir bana
Birini sevince yeniden şekillenecek gibi olur evren
Kalıpları ancak sevgi bozar, inanırım
Tuhaftır, herkes şaşırır iyimser çabama
Aklımın dişlileri hafiften sıyırınca mili
Ve bocalayınca ellerim
Tekrar kapına geldim,
Sana sarıldım yalnızca
Benzersiz kadınlar doğurdu ağlamaların
Boynu bükülmüş
O ağacın, dalı olurum tereddütsüz
Ama çok istesem de yalıda oturtamam fakirleri
İnsanım neticede
Kudretim belli.
Şehirleri yutan sel
Emperyalist kahpe faklarını
Bozan el işçinindir
Sarayların süslü avizelerinden
Çok daha iyi aydınlatır
Madenci baretlerinin feneri
Yoldaşlar sonsuzluğa uğurlanır tersanelerden
Şerefli tenimizde tertemiz bin kir
1 Mayıs,
1 Mayıs,
1 Mayıs,
İşçiyiz
1 Mayıs,
1 Mayıs,
1 Mayıs,
İşçiyiz
Sermayemiz
Yakamıza yapışıp yazgıya sığmayan
Açlık ve muhtaçlık
Ve gündelikçilik sömürülmek pahasına
Ve kundakta bebek
Ve felaket tellalı senarist hükümet
Beni yoklukla denemeyin,
Beni yoksullukla,
Beni yolsuzlukla,
Hele zorlukla hiç...
Bana ayrımcılık demeyin ulan!
Bütün bölücülerin gözü önünde
Kürt sevgilimi alnından öperim
Ve bir insan tek hamlemle namusum olur
Başka kapsamlara taşınır uzlaşmalar
Neye uğradığını şaşırır alfabe
Türkçe'ye giden bütün yollarım tozutur.
Bize durulmaktan söz etmeyin
Savrulmaktan bahsetmeyin, yaşamadınız!
Sardunyalarımız hep soğuk kavruğu
Bize ezilen deyin,
Bize üzülen deyin,
Bu yaşadıklarımız, eğer dünyanın sonu tez vakitte gelmezse yüzyıllar sonra dahi birileri tarafından konuşulacak türden şeyler. Tıpkı bu illet salgın yüzünden arşivleri karıştırmak zorunda kaldığımız ve 1918 - 1920 yılları arasında 50 ile 100 milyon arasında insanın yaşamını yitirmesine sebep olan İspanyol Gribi gibi...
Her fırsatta ''o günler eskidendi'' diyerek kasıla kasıla gezdiğimiz, kendimizle ve teknolojimizle övündüğümüz biz zavallıları küçücük bir virüs ne hâle getiriyor şaşkınlıkla izliyoruz. Adeta Mahşer'in fragmanını izler gibi üstelik.
Öğlen geç vakte kadar yatıyor, öğleden sonra da nazının geçtiği birkaç esnaf dostunun yanına yardım etmeye gidiyordu. Gündeliğini alınca da doğruca eve... Genç yaşına rağmen hayat gerçeği kara bir bulut gibi çökmüştü üzerine.
