Heyhat! Kızılca kıyamet koptu, göğün direği hepten çöktü
Artık gece suskun gece dilsiz değil
Gece ağlayarak yaşanan zulme haykırıyor
Artık mertlik öldü, insanlar birbirini boğazlıyor
Maalesef kafa kesmek moda, yaşam çoktan rezil oldu
Ümmetçi, hırsız güruh “ Allah bismillah” diyerek kol kola yürüyorlar
Canım o gözlerini gözlerimden hiç ayırma
O gözlerin Dicle olsun
O gözlerin Fırat olsun, Aras olsun
O güzel gözlerin bu gözlerime aksın
Bu gözlerim senin o güzel gözlerine çok doysun
Gros tonajlı yabancı menşeli gemiler geçiyor
Sarayburnu, Ahırkapı arasında
Gözlerimin önünden
Uzayıp giden sahilde yine seni düşünüyorum
Aklımda kalan o gözlerinde ben bir kez daha kayboldum
Bu koca şehrin bahar sabahında kulağımda martı çığlıkları
Kendi hıçkırıklarımı duyamıyorum
Yüreğimdeki büyük sevdam sensin
Senin o güzel gülüşün İmgelerimde silinmiyor
Aşk çiçeği manolyam, avucuma kalan kokunu içime çekiyorum
Ey dağlarına vurgun olduğum çok sevdiğim memleketim
Sende hal mi bıraktılar? Hep kurşunladılar bağrını
Ateşle yakılan, benim ata-dede toprağım
Eğer bir şafak vakti çıkıp sana gelmesem
Bil ki karanlık üzerime çökmüş
Feleğin kıskacında
Faşizmin zindanlarında
Gecenin bağrındayım, dokunsalar bana ağlayacak bir haldeyim
Ax welato waletê xerabe ax welatê xopan
Nalîna te çim wusa kûr e
Derdê te çima wusa giran e
Ji bêrîna te xwîn diherike
Ma ne heyfe
Li te mij e li te dûman e
Bi salane roj
Berbangên te ber gulan e
Bask û perên bazên te şikestîn e
Li berx û pezên te jî kalîn e
Dîsa qul, sosinên te qetandin
Dîsa şîn e; êdî bese
Ji bo çi ? Li ser Cîzra Botan de
Bi hezaran gule, top dibarînin
Ji bo çi ji bo çi ? Li ser te xayinên te pirin
Hinek kesên te jî bênamûs bi bêrûmetin
Neden Fırat’ın batı kıyısın da fırtınalar esiyor
Neden mazlumların yurduna hor bakılıyor
Oysaki orası nice yüreklere sevdadır
Neden Mezopotamya toprağına
Kan döküyor
Hâlbuki orası yedi cihanda
Dillere destandır
Neden boydan boya bir sancı
Çöreklenmiş
İnsanları şanlı, şerefli
Kadim şehir olan Diyarbakır’a
Ressamların hep gıptayla baktığı
Tanrılar kadar kusursuz; ay kadar güzel olan Mardin’e
Düşmanın, işgalcinin canı cehenneme
Botan’ı, Habur’u, Zap suyunu
Geliyaşin’i
Şehrin tüm sokaklarında yürünmüyor
Diyarbakır’a ne çok mermi yağıyor
Oy soğuk ölüm namludan çıkageldi
Tüm insanların ciğerini yakıyor
Nicedir devlet halka aman vermiyor
Diyarbakır’a ne çok mermi yağıyor
Tankla-topla tüm etrafı kuşatmışlar
Yuvalar, evler yakılıp yıkılıyor
Bu halk eşkıyayı, katili tanıyor
Diyarbakır’a ne çok mermi yağıyor
İsyan direnişi onurdur, özgürlük
Anneler kazmalı, kürekli bekliyor
Bakışında yıldızlar parıldayan, dilinde ezgiler dökülen
Yüreğinde güneş saklı
Gözleri
Su damlacıkları kadar berrak
Çocuksumu gülümsemelerle
Baharlara koşan
Gül endamlı
Ağaçlara
Çocuklara
Özgürlüğe sevdalı
Dilek Doğan bacımız
Armutluda bir kuşluk vakti
Devletin silahında çıkan
Mermi
Yalnız seni değil
Halkları da yaraladı
Şimdi sokaklar kan pınarı
Suskunluk değil, düzeni boğacak isyanımız sardı her yanı
Sevdası büyük yolu güzel olan
Yüreği de acıyla yoğrulan
Teni gül kokan benim yiğit yavrum
Bir ahtır senden bana arda kalan
Yoksulluk, zulüm, savaş tükenmiyor
İçimizde yanan ateş sönmüyor
Kızım Ankara’da sana kıydılar
Yavrum gözyaşlarım, acım dinmiyor
Kan gövdeyi feryat gökleri sardı
Tüm Türkiye Ankara’da karardı
Yaralılar, ölüler paramparça
Anneler çocuklarını aradı
Tüm barış yollarını kapattılar
Halkın ortasına bomba attılar
Sıhhiye’den kan sel gibi akıyor
Yine ne çok yürekler yaktılar
Bugün bana bir acı haber geldi
Sanki toprağı sürükleyen seldi
Diyorlar barışa pusu kurulmuş
Aldığım haber yüreğimi deldi
Ankara tren garı kanla dolmuş
Sıhhiye’yi bir alev, ateş bürümüş
Her şehrin gülleri sararıp solmuş
Acep oğluma, kocama ne olmuş
Kocamla, oğlum kol kola girdiler
Ülkemize barış gelsin dediler
On binlerle Ankara’ya ulaşınca
Biz halklara kötü haber verdiler
