Tüm gözyaşlarımız sel oldu
Deryalara, denizlere ulaştı
Çırılçıplak acımız
Mezopotamya’ya
Sığmazken
Yine anneler, bacılar ağladı
Feryatlara yine göğe doldu
Yıkılası Suruç’ta
Otuz iki cana
Ecel, ferman, zulüm kin bağladı
Ah û zar eyledi diller yine yandı kül oldu yürekler
Mumları, çıraları yakın
Getirin al kınamı ezin
Şarkılar, maniler söyleyin
Durmayın etrafımda gezin
Anam sevdin büyüttün beni
Bilmem sensiz ne edeceğim
Artık ben ele gidiyorum
Yarın şu evden gideceğim
Canım anam çok sarıl bana
Ne olur bu gece ağlama
Ellerime kına sürdüler
Bari yüreğimi dağlama
Ağlama anam üzme beni
Yarın sizden ayrılacağım
Sizi kucaklayıp, koklayıp
Hepimize ağlayacağım
Kâh öpülesi ağır aksak tebessümü
Yanaklarından yuvarlanıyordu
Acı dolu gözyaşları
Zeytin karası
Şafak bakışlı
Gözlerinde öyle susup öylece kalakalmıştı
Yarası zağlanmış hançerin sırtında
Boğazına düğümlenmiş
Buzdan da soğuk
Nefesi
Özgür dağ havasına karışıp
Martıların kanatların arasından
Denize süzülüyordu bembeyaz dalgalara doğru
Yürekleri sıcak canlıları katledenler
Hayvanlara zulüm edip
Sevinç duyanlar
Ey kıyıcılar
Ey zalimler
Hak çalanlar
Dünyayı soyanlar
Onur, şerefi olmayanlar
Yoksulları ötekileştirenler
Yobazlar
Dönekler
Çıka için tanrıya secde edip
Cennetteki
Hurilerle olacağını sananlar
Bırakın beni bırakın ölüm öyle kalsın
Zor yaşamın ağır bedelini ödeyenlerdenim
Dokunmayın, ateş külçesi ellerinizle tabutum yanmasın
Bir kandır tutturmuşsun
Dişlerini canımıza geçiren
Bedenimizi parçalayan
Azgın sermaye düzeni
İşgalindeki olan biziz
İşçi-köylü
Kürt, Alevi
Kör olası canavar
Hiç sevmedik seni
Zıkkımlan zıkkımlanacağın kadar
Artık bırak bizleri
Bırak ki hep özgürlüğe koşalım çiçekler sarılarak
Özlemini duyduğum gül bakışlım
Sana şafak dolu gülücükler
Dağ çiçekleri derledim...
Saçlarına gökkuşağından
Işıltılar yağdıracağım
Eminim
Ela gözlerinde ki o bakışlar
O bilinmeyen sır yüreğimi ısıtacak
Seni tutup o tertemiz alnından hep öpesim olacak
Bugün 1 Mayıs en kızıl bir gün
Emeğin, devrimin şanlı günü
Zulme karşı...
İndik meydanlara
Birleşti tüm eller
Susmadık haykırıyoruz direnişe davet var
Bugün 1 Mayıs en şanlı bir gün
Özgürlüğe yürüyen
Halkların günü
İşçiler, emekçiler kol kola
İndiler caddelere, meydanlar
Başlar dimdik yumrukla havada
Güzel yarınlar için kurtuluş kavgamız var
Uzak oluşun derinden yaraladı beni
Özlemini çeken yüreğime
Ateşi doldu
Alev dalgaları kavuruyor içimi
Her köşesinden yoksulluk yaşanılan
Ülkemde
Sensiz olmak ne zormuş
Dallarda çiçekler çürüdü
Toprağa yapraklar dökülüyor
Olanlara
Çok hüzünlendim
Günlerdir ağlıyorum
Gözyaşı döküyorum
Özlemim büyüdükçe yaram azıyor, ciğerim acıyor
Gözlerdeki bitmeyen buğudan, sisten
Yedi iklim süregelen
Hak gaspına uğrayan
Mağdurların gamını, derdini gördüm
Süregelen sömürü düzeninde
İşçilerden
Köylülerden
Emekçilerden
Nice acı dolu destanlar dinledim
Darmadağın olan yüreklerden
Sessizlik içime süzülürken nice ağıtlar, vahlar derledim
Birlikte çektirdiğimiz o resimler
Hâlâ Koynumda saklı
Şimdi
Anımsıyor musun o günü
İkimiz sahilde gezerken
Denizden
Yüzümüze esen
Simsiyah saçlarını
Sağa-sola savuran
Rüzgâra karşı
Sımsıkı tutmuştum o narin o güzel ellerini
