Sıdıka Yakşi ağ günlüğü

O bile geldi. Yediğim önümde, yemediğim ardımda denir ya. O durumdayım işte.

Ama yine de, içim huzursuz. Keşke orada yaşayan insanlar da mutlu olsalardı. Keşke IŞİD olmasaydı. Kimdir, nedir bilmiyorum. Amaçları nedir bilmiyorum. Onlarla ilgili yazılanları okuyamıyorum. Yaptıkları katliama bakamıyorum. Ezelden beri savaşlı filmleri bile izleyememişimdir. İnsanlara işkence yapılan filmlere bakamamışımdır. Bu yaşananlar film değil gerçek.

İçimdeki sıkıntı geçmiyor.

Ne yapsam huzursuzluk var içimde.

 -Evet, öyle sürekli birbirlerini öldürüyorlar. Ben bakamıyorum. Neden böyle yapıyorlar kızım? Bu insanlara ne oldu?

 -Geçim derdi.

 -Kızların, kadınların istekleri çok.

 -Erkeklerde kadınları mal gibi görüp sahipleniyor.

 -Ne olacak böyle kızım?

-Azaldı diyorlar, hani nerede, her gün yine bir kadın cinayeti. -Bu yaşıma geldim. Hiç böyle şey görmedim. Son yıllarda azdı bu olaylar.

Bazen kitapları incelerken alır, içlerini açar koklayıp öyle bırakırım yerine. Bir kitaba başlamadan önce, koklar öyle başlarım okumaya.
Ohh bana mis gibi gelir.
Herkes sevmeyebilir bilemem elbette.
Kızarmış ekmek nasıl güzel kokar. Karnım aç değil mi dedin, ama kızarmış ekmek kokusunu duyup da yemek istemeyen insan olur mu? Bilmiyorum.

Bu zamana kadar da hiç tamir yüzü görmedi. Fırınım bozuldu. Emektar fırınımdan ayrılacağım için çok üzgünüm. Ona bir veda töreni mi yapsam. Birkaç arkadaş cağırsam, bugün pişmeyen böreğimden bir yudum koysam, yanına da başka bir şeyler koysam… Otursak ruhuna bir Yasin okusak dermişim. Fırınımı süsleyerek aşağıya indirip çöpe bıraksam. Bırakınca da başında bir dakikalık saygı duruşunda beklesem dermişim. Fırınımın dili olsa da benimle konuşsa. Birlikte mutfakta onunla neler neler paylaştığımızı anlatsa. eğer konuşabilseydi, benim kitabıma bir konu olurdu. Şu gün birlikte şu böreği yaptık.

Böyle harika, doğal güzellikleri olan bir köye gelinmez mi hiç!

‘Sıdıka aklına şaşayım senin.’ dedim kendi kendime. ‘Sürekli uzak uzak yerlere tatil yapmaya gidiyorsun. Ne işin var? Gelsene Gürleyik Köyüne. Bak halkı da nasıl misafirperver. Eminim seni misafir ederlerdi köylerinde.’