Yaşar Alperen Savaş (17)… Felek Batur (7)… Raşid Oso (8)… Hakan Sarak (5)... Mahmut Buluk (16)… Zeliha Cuma (7)… Helin Şen (12)… Serhat Savaş (15)… Enes Ata (8)…
Bu isimleri olasıdır hiç duymadınız. Ya da belki duydunuz/okudunuz, sonra da unuttunuz.
Ve serüvenciler düşer bu yollara ancak
Onlar ki dünyanın son umudu
Soyları tükenen birer çılgındırlar
Ne bir adresleri vardı onların yeryüzünde
Ne de aşktan başka bir sığınakları
Ama yaşarlar dünyanın dört bir yanında
Ölümle alay ederler sanki
Derler ki,
Son büyük serüvenci yaralıdır hâlâ”[1]
Kısa bir süre önce AKP’yi alkışlayan bir liberalin dahi, “Son gelişmelerden, Peker’in arka arkaya gelen açıklamalarından sonra Türkiye’de hukuk devletinin ‘yok hükmünde’ olduğu iyice ortaya çıktı…
Diğer ifadeyle, bu çetelerin siyasi iktidarın kullandığı, resmi kurumlara ilişkili bir araca dönüştüğü anlaşılıyor…
Ağar, Çakıcı, Peker gibi isimlerin korku, tehdit, seferberlik mekanizmasının işlevsel parçaları hâline getirilmeleri...
Türkiye’de istisnaların dışında, hangi siyasetçi, devlet görevlisi iş başına gelmişse Allah, din, devlet, millet adına resmi, gayri resmi, yaptıkları ahlaksızlıklar Afrika ülkelerinde dahi görülmez. Bu olaylardan mahkemeye verilenler %3’ü bile bulmuyor. Çoğu da beraat veya hafif cezalarla sonuçlandırılmıştır. Devletin bu kadar kirli oluşunun temeli, Osmanlı’nın Yeniçeri Ocağı Çete kültürüne dayanıyor. Cumhuriyet yönetimi bazı şekilciliğin dışında, Osmanlı zihniyetini bir milim aşmış değil.
Devasa boyutlu küresel bir ekolojik yıkım ile yüz yüzeyiz…
‘Uluslararası Biyoçeşitlilik ve Ekosistem Hizmetleri Bilim-Politika Platformu’nun (IPBES) raporuna göre, “Doğanın büyük bir kısmı zaten kayboldu, kalanı ise gerilemekte… Karasal çevrenin yüzde 75’i, deniz çevresinin yüzde 40’ı ve akarsuların yüzde 50’si önemli bozulma işaretleri veriyor.”
Evet yeryüzünün yüzde 40’ından fazlası artık tarımsal veya kentsel alanlara dönüştü.
Okyanusların sadece yüzde 13’ü ve karanın sadece yüzde 23’ü hâlen “doğal” olarak sınıflandırılabiliyor.
“İnsanlar kendi tarihlerini kendileri yaparlar, ama kendi keyiflerine göre değil; kendi seçtikleri koşullar içinde değil, doğrudan karşı karşıya kaldıkları, belirlenmiş olan ve geçmişten gelen koşullar içinde yaparlar. Bütün ölmüş kuşakların geleneği, büyük bir ağırlıkla, yaşayanların beyinleri üzerine kâbus gibi çöker,”[3] diyen Karl Marx geç(me)mişin bugünden geleceğe güzergâhındaki rolüne dikkat çeker.[4]
Geçen gün sosyal medya hesabımda iki fotoğraf paylaştım. Biri 1968’den: polisle karşı karşıya gelen öğrenciler. Genellikle “Cesaret” hashtag’i ile paylaşılıyor. Fotoğrafta ön saflarda 68’in devrimci gençleri seçilebiliyor. Ellerinde coplarla dikilen polislere saldırmamak için kendilerini ve birbirlerini güç engelliyor görüntüsündeler.
Günümüzün devrimci gençleri fotoğraftaki eksikliği anında fark edeceklerdir. Göstericiler arasında hiç kadın yok…
ya da yarım bırakmak kadar
kötü bir şey yoktur.”[1]
12.05.2021
"Kamuoyuna ve Basına
İşgalci İsrail'in Filistin Halkına Yönelik Baskı ve Saldırılarını Kınıyoruz!
Gazze bir kez daha bombalanıyor. Filistin halkı bir kez daha ölüyor, öldürülüyor...
İşgalci İsrail güçleri, son günlerde Filistin halkı üzerindeki baskı ve saldırılarını daha da arttırdı. Geçtiğimiz hafta İsrail tarafından Doğu Kudüs'ün, ağırlıklı olarak Filistinlilerin yaşadığı Şeyh Cerrah Mahallesi’nde, Filistinlilerin evlerini terk etmesi için uygulanan baskılar bölgeyi yeniden bir ateş hattına itti.
Berrin Taş, “Düş gücü dünyanın seslerini dört duvar arasında çoğaltıyor,” diye betimliyor Onun şiirini…
“O da kim” mi?
Adı Adnan Öztel; çok uzun süredir - yıllardır diyelim!-; Tekirdağ 1. Nolu F Tipi Hapishane’sinde (C-96) “Estetik”e[2] kafa yoranlardan…
İki yeni şiir kitabı çıktı: ‘Yaralı Bir Asma Kütüğü-1[3]/ 2[4]’… İlk kitapta 205, ikincide ise 158 şiir var.
