Sinüs kanseri, lanet olası az bulunur cinsten
Güzel insandı
Adam gibi adamdı
Kış yaz elleri sımsıcaktı
Eski bir Rum evinde yaşardık
Bahçeliydi
Birlikte otururduk, annemden boşanmıştı
Yürekli adamdı şiir yazardı
Durmadan kitaplar okur, sonra dünyayı tartışırdık
Geceleri karardık kağıtları elli bir oynardık
Tavla arkadaşım
Ara sıra yenerdim
Çok güzel gülerdi
Önce öper, sonra 'bile bile yenildim bak' derdi
Bahar geldiğimi rengârenk açardı urfalar
Dağdan kızılcık toplar kaynatırdık
Kansere çare diye
Neleri toplamadık, ısırganı nelerle karıştırdık
Akrep pusuda, sancılıdır geceler böyle evlerde
Çare umar insan uçan kuştan
Gözünün içine baktım yıllarca
Hiç ölür müydü? benim aslan parçam
Zalimdi kanser, bir türlü defolup gitmedi
Ölüm bir kez çaldı kapımızı
Elimden aldı hayatımın aşkını
Taktı canlarıma, bir bir soktu koynuna
Erkenden öpüşünce acılarla
Tokatını yiyince yüz kere hayatın
Ne kanadın kalır ne yüreğin kırılmayan
Yaralı kuşum ben
Hala kırk mum yanar içimde sönmeden
Kıyınca hayat, neylesin ki insan
Yine de nefes alıyor kabuklu acıyla
Eğer adı yaşamaksa!...
emel kargaoğlu
5 Haziran 2013 / İzmir
