Fırtınalar kopsa, zindanlar doldurulsa
İşkence tezgahları aralıksız çalışsa,
Kor ateşlere atılsa da canlarımız/
Kınalı keklik ihanetleri kol gezse..
Dolansa da akbabalar tepelerde,
Başka yolu yok - her gecenin sabahı var! …
Her inişin çıkışı - her vadinin zirvesi var..
Yeter ki, sakın unutmayın /
“İnsan,” çirkini ve güzeli, kötüyü ve iyiyi bildi.
Doğru yerde durmasını bilmedi!
Dostu da düşmanı da bildi, ama dost olmasını bilmedi.
Ortak düşmana karşı birlik olmayı, bu davranıştan, ‘dostluk’ çıkarmayı öğrendi.
Kurduğu dostluğu, çıkarları için bozmasını da…
Güzeli ‘sevdi’ ama onu ve düşüncesini önemsemedi
Çıkarları uğruna, âşık olduğunu ve sevdiğini sömürecek kadar amipleşti
Onu öldürmesini bilecek kadar katil olmasını da öğrendi.
Bu yüzden bunlar aşka, sevgiye, güzele düşman sevgili…
içimde arsız bir piç
doğuramıyorum
çığlıklarımla sabaha
yolun başındayım
ne de çabuk aldatılmışım
aptal değildim oysa
ah ne oldu böyle apansız
nefesim çağırıyor pencereden geceyi
şu ürküten karanlık ölüm gibi soğuk
ölüm yakın mı ne
ama bu gece yaşamalıyım
biri yok mu perdeleri aralayacak
güneşi getirecek
son kez aşk adına
oy sesim
aman duyan da sağır
kime diyorum kime
bu karanlık görüntüyü aydınlatacak
içimdeki piçi doğuracak
Bülbülüm:
altın kafeslerde değil,
salmıştım semaya
özgürlüğün hatırına
uçsun, yücelerde süzülsün diye
alır başını giderdi
kim bilir ne zaman gelir diye
yolunu beklerdik
hiç bilemezik
birgün gelemez diye
cenneti ararken
yorgun argın
kanadı kırılır
koca dağların öte yüzünde
kim bilir hangi uçurumda
tutuna bilir mi yalnız başına?
gülüm:
hayalci, uslanmaz
güneşlere uzanır
açar dallarını
her dalında üç tomurcuk
aşk, kavga, özgürlük için
her deniz önce kendini boğar
geçilmez sandığım tüm zamanlar için
geçtim…
uzağın ardı yalan kimse bilmez
bilmezdim ne gemiler geçer yalınayak
gemiler sessiz
gemiler alır beni kollarına çıplak
hayat varsa gök yalan
geçtim vakitsiz kalabalıklar
kapılar dar kapılar evsiz -deniz bu - odalara sığmaz
kaldım bir dalgınlık anı takvim
düş ağacımda kurt mevsimi
geçtim masum bir piçten ne farkı var
Karanlık, dipsiz kuyularda
Bir çocuk, elinde olta
Kurtarma uğraşındaydı
Karanlık, dipsiz kuyulardan
Aydınlık geleceği
Ünsal Yılmaz 22 Temmuz 2013
Cırcırböcekleri ötüyor ateşböcekleri eski bir gemicinin işaret feneri gibi yanıp sönüyordu. Tabiat uykuya hazırlanırken, alışık olunmayan ayak sesleri taşıyordu geceye. İntikama yürüyen kendinden emin ayak sesleri.
ölüme ve ölümünedir nicedir vuslat, ben bağışlasam seni kuşlar unutmaz
güneş kızıl kızıl hoşçakal demeden evrene
sevdama ruhunu ekle sonsuz sevginle
gidelim doğduğum yere
Lorca'nın aşk kuşarı eşliğinde
Ad: Sınırın Az Ötesi
Yazar: Yusuf Değirmenci Yayın evi: Sınırsız Kitap ve Yayıncılık Tür: Nehir Şiir
