Tek başına bile bu kelime, her insanda şüphesiz farklı ve derin duygular uyandırıyor.
Kimilerinde hüzün, acı… Kimilerinde huzur, sevinç, mutluluk…
Hele bazıları da var ki, tebessüm edip geçebilecek kadar kendisinden emin ve bir o kadar da güçlü.
Sadece görünüşte mi öyleler, yoksa gerçekten mi güçlü bir yapıya sahipler gelin hep birlikte masaya yatıralım, tartışalım... Ne dersiniz?
Belki de her ikisi de…
Her neyse...
Hayallerimiz peşimizi, biz hayallerimizin peşini bırakmayız. Hayallerimizi gerçekleşmese de hayallerimiz kalbimizde sürekli bizimle yaşar, arada zihnimizi ziyaret eder, maziye ve geleceğe gidip geliriz…
Özellikle yalnızlık, aşk, sevgi ve ilişkiler üzerine yazılan deneme ve roman türlerinde yazan yazarlara sorulur.
Ayakta sağa sola işiyorum. Tuvalet kâğıdı rulosunu olduğu gibi klozetin içine atıp sifona basıyorum. Deponun içindeki su şırıltıyla klozete doluşuyor. Şişerek yükseliyor. Sonra kabarcıklar çıkararak akacak gibi oluyor. Ancak kâğıt peçete rulosu gideri tıkamış. Su olduğu gibi öylece yüzeyinde belli belirsiz dairesel bir döngüyle kalakalıyor. Yüzeydeki bu dönemeci seyrediyorum bir an. Deponun dolduğunu bildiren tıssssesi kesiliyor. Tekrar sifona basıyorum. Su klozetten taşıp dışarı akarak zemine boşalıyor. Tuvaletten çıkıp lavaboya giriyorum.
Eskiden, ovanın ortası bataklıkmış. Bataklığın kenarındaki verimli araziler Ermenilere aitmiş. Sinemilli, Kılıçlı, Şıxraşanlı ve Atmalı köyleri bu arazilerin kıyısında, eteklerinde yaşar, sıcaklar çıkar çıkmaz da yaylalara çekilirlermiş. 1920'lerde Ermenilerin temizlenmesiyle ova yeniden pay edilir. Nüfus sahibi aşiret reisleri, halkın bilinçsizliğinden yararlanarak, binlerce yer çevirirler. Hayvancılıkla geçinen, okuryazar olmayan büyük nüfus, beş on, elli, yüz dönüm üzerinde çiftçilik yapar.
Yirmi beş senedir, Türkler ve Kürtler Coolarroo ve Broadmeadows’a göçmüşlerdir. İlkin, büyük Ford fabrikasında çalıştılar, sonra, kendi evlerini inşaa ettiler ve isyankar çocuklarının Avustralyalı oluşunu şaşkınlıkla seyrettiler.
Çokça sorarlar, nasıl yazar oldun? diye. Ve piyasada yazar olmakla ilgili pek çok da kitap falan filan var. Bu kitapların hiçbirini okumadım, hatta “Gece Kelebeği / Perperık-a Söe” sonrası gittiğim okumalar için; keşke bu okumaların hiçbirine de katılmasaydım dediğim çok olmuştur. Bana kalırsa edebiyatçı kendisi ile ilgili yapılan kritikleri dahi okumaktan kaçınmalıdır.
“ Bayan Kenton, babamı hemen şu anda, ölüm döşeğinde görmeye çıkmadığım için haksız yere suçlamayın beni. Babam işimin başında olmamı isterdi, biliyorum.”
İşi nedir peki? Gümüşleri parlatmak, istendiğinde koşup mahzenden en iyi şarabı çıkarıp konuklara sunmak, herhangi bir aksamaya sebebiyet vermesinler diye hizmetkârları denetlemek…
Yazar bence, benim fikrim şudur gibi ifadelerle fikirlerini ispatlama çabasına girmeden anlatır. Yazar yazısını kendisiyle konuşuyormuşçasına samimi bir dil ile ele alır.
Deneme yazarı;
