O zaman içində xaricə qaçma planları qururduq. İlk qrupun içində mən də var idim. Amma əkildim. İbo məni yarı yolda buraxdı. Babam "İbo istəmədi səni", dedi. İllər sonra İbo ilə görüşəndə soruşdum. " Baba istəmədi səni" dedi. İkisinə də inanmadım.
Cahidə görə bu gün onun üçün , mükəmməl bir başlanğıc olsa da, Səma olacaqlardan xəbərsiz idi.
Səma, sahildə idi. Telefonu çaldı,
Əvvəlcə açmaq istəməsə də, fikrindən daşındı.
Son anda düyməyə basdı və
-Alo, Səma, vacib bir işin çıxmadısa, mesajda yazacağım ünvana gəl.
-Alo, Mən, mən, bir az halsızam. Sahildə oturmuşam. Bəlkə başqa gün?
-Yox, qətiyyətlə israr edirəm. Tamam, orda otur çatıram.
Qısa bir zaman kəsiyində , Cahid özünü yetişdirmişdi.
Səma, Cahidi görən kimi ona sarıldı və hönkür-hönkür, ağlamağa başladı.
Bir uşaq uzanıb, sahildə səssiz.
Üzünü tanrıdan çevirmişmi, nə.
Sevgidən xəbərsiz, qəmdən xəbərsiz.
Dəniz sahilini, sevirmişmi, nə?
Həzz alır, dalğanın toxunuşundan,
Bəlkə də günəşdən enerji alır,
Paltarı soyunmaq çıxıb huşundan?
Axı o, paltarla birgə uzanıb.
İlahi, o ölüb. O, nəfəssizdir.
Suriya zülmündən qaçmaq istəyib.
Bu dünya, bu zülmə niyə səssizdir?
Bəlkə səssizliyi pozmaq istəyib.
Sahildə bir uşaq cənazəsi var,
