Kitap Tanıtımı

12 Eylül 1980: Eza evleri, darağaçları ve yargısız infazlar. Dönüşü olmayan sürgün yıllarının başlangıcı. Aranmaya başlanan binlerce insan, bireysel ya da örgütlerinin kararıyla adı konulmamış ricat yollarında. Avrupa ile Filistin kampları: Bu yolun iki ayrı durağı. 

“ Bayan Kenton, babamı hemen şu anda, ölüm döşeğinde görmeye çıkmadığım için haksız yere suçlamayın beni. Babam işimin başında olmamı isterdi, biliyorum.”
İşi nedir peki? Gümüşleri parlatmak, istendiğinde koşup mahzenden en iyi şarabı çıkarıp konuklara sunmak, herhangi bir aksamaya sebebiyet vermesinler diye hizmetkârları denetlemek…
 

Yalnız kaldığım her vakit,
maverada isyan çiçekleri açar,
bütün sokaklarım bozguna uğrardı,
yüreğinden sürgün yemiş bir aşkla
gözyaşlarını içen 
lal bir kadın olurdum.

Gittin...

Ve ben yosun kokulu bir akşamda,
Ağır bir ölüm gibi yaşadım;
Seni kaybetmenin acısını,

ben şimdi;
yüreğine ateş düşmüş bir kadın,
sen;
başka limanlara yelken açmış bir adam.

''Gözlerini dünyaları bile değişmem'' derdin
oysaki şimdi,
Bir kahpenin kahpe/rengi gözlerindesin