YAĞMUR YAĞAR
yıldızlar kadar kimsesizim
külhan bir şehir yığılır üstüme
vururum kendimi kaybolurum
randevularım şüpheli caddelerde
sen gelirsin yağmur yağar
tersten aldığın övgüleri doluyorsun boynuna
saçlarında kırılan her ışık bir papatya
afişin durur duvarlarda
tüy hafifliğinde düşüyorsun yüreğime
şirinliğin bende sonsuz emanet
suratlara arabeskler tükürür