Beni Şengal’e göm
Bitmiş aşkların hüznüyüm
Hayat bilinmezler denklemiymiş!
Burgulanır, delinir, delirir
Kudurur, acı sarmalıyorken her yanı
Sevgilim üzerimi aşkla ört
Boynumda giyotin soğukluğu.
Bir zalim ki sorma
Ama korkmam ben, yetmiş dört fermanın çocuğum
Ölürüm de küllerimden yeniden doğarım
Ben bir Ezdiyim
2
Mevsimler, yıllar ve yüreğim,
Kan kuyusu
Dillerde ekşileşirken sözcükler
Yabancı gök gülleri altında
Bilinmez, dayanamam da ölürüm
Kaçır beni...
