düşlerim kimliğim kadar tehdit yayılımında
üşüyor adımlarım inlerken ardımdaki izler
yanlışların kararsızlığında cehennem tomurcuklanıyor
cebimde iki alev parçası katlanırken buruşan
ve ben sefaletin burslarıyla yaşıyorum
hiçbir tadın şifresi açmıyor kilidini sevincin
artık yıllar israf
silik ve solgun
Sonra üzerine kelimelerden iki avuç toprak
Çığlıklardan yeminler serptiler
Yüzünü gökyüzüyle yıkadılar
Bilemediler işte
Bizden susarak gitmedigini
Kalpte kızılca bir nefes
Ve umutta mavi günlere döndüğünü
Bilemediler işte...
Ve var mıdır acının yüreği
Her sözünde saçılan kalbim
Kekeme şaşkınlık
Kaskatı bir suskunluk
Sende kalırdı adım
Rüzgarına savrulurken kalbim
Nergis beyazı bir acıyla
Kilitlerken özlem
Üşürken kaç zaman kaç şehire sarıldım
Ne ismim vardı nede ben
Seni sayıklayıp tükenirken
İp ince sokaklardı sesini çevreleyen gelişim. Katmerli tereddütlerin sarmalayan sabırsızlığı... gelsem de gitmezsem diyordum.
Yıldızların ışığına bulaşmış aydın sözcükler, ılık bir buyurganlık dolaşırdı dalgınlığının deltasında. Sen oradaydın, dünyasına uğradığım bütün liriklerin orta yerinde. Ve yine yoktun tarife gelmeyen tanımdın biraz. Bu yüzden ben sana bir vardın bir yoktun desem ve aradığım, bulduğum sonradan yok olandın desem...
