Issızlığın Alfabeleri
Eza`nın nakaratına
teslim edilmiş bir hayattadır özlemim
derisi yüzülmüş
can çekişen yıldızlara okurum şiirleri
ismim kazılmış
cehennemi akşamların tabletlerine
tutuşuyorum...tutuşuyorum
çığlıkların bozkırında
yağmalanmış devaları
kibrit suyu dökülmüş yaralarımın
hoşgörüsüzlüğün elleriyle
imar edilmiş labirentler
anlatamadım feryadımı
ıssızlığın alfabeleriyle
Çoğu zaman günlük hayatımızdaki tartışmalarda ve çekişmelerde fikirlerimizi, yaklaşımlarımızı dayatıp hakim kılmaya çalıştığımızda yada daha değişik şekilde gelişen dinlememezliği yada kendini okuma merkezli fikirsel olarak ısrarlıca sergilenendeğişik zaman ve durumlarda birbirimize “narsiztsin”, “anti-demokratsın”, “diktatör” sün gibi ithamlarda bulunulduğuna tanık olmuşuzdur. Siyaset ve gündelik hayatiç içe ve etkilerler. Ama birebir sarfedilen belirlemelerin temellerinden çok yoksun ve rahatlıkla kullanıldığını söylemek istiyorum.
Toprakça konuşurken sular
Tatlı yumulmuş kirpiklerin mutluluğudur cennet
Her kayada dururken izi beş parmağın
Üşürken korkar mı günler
Umudun sığınağında atarken yürekler
Aşk;
Sevginin sonsuzluğunda sever kendini, dağlar gibi ucu bucağı yoktur, her sınır onun sınırsızlığıdır.
Dağlar;
Eksiksizliğinde bir bütünün el kitabıdır tüm devaları çığlığının sayfalarında saklar, heybetini sevdikçe aşka bürünür.
İşte bundan oturdular aşkın sofrasına, tırmanarak dağların erguvani yamaçlarına.
Suların kirpikleri kızılca ıpıslak
Kaç zamandır gözyaşlarını kaderlerinin ardına salarlar. Yıkılıp düşerlerken, yanıp dirilirlerken ellinden tutukları umut yolculuğunda varoluşa sinerler.
Her siniş kendileri kadar direngen ve uslanmaz çıkmazlara çıksa da her adımın adı felaket yüzlü ölüm olsa da… Varoluşlarına yansırlar, yansa da kokuları sadece hatıralara izlerini bırakan karanfillerinin…
Karanfiller yanar mı?
