infazlar mevsimi ilkbahardı
mor bulutlara tutunmuş
şahinler ağladı
hani sığ suların öfkesinde
coşkulu bir direnmeydik biz
savrulamazdık örgütsüz aşklara
demem o ki sana
düşlerin kuşatıldığı an
ölümden beterdir yaşanan
bırakma kendini öyle bezgin
çık sokaklara bağır
uyanmaz gibi görünen
uyandıkça düşmanı kahreden
emeği uyandır
Sana anlatmaya devam ediyorum, aşkı anlatacağım. Neden ama? Aşkı fazla mı önemsiyorum? Sınıf mücadelesinde aşkın yeri nedir? Bunca kıyım içerisinde aşka yer var mı? Aragon mutlu olabilir miydi? Ben nasıl mutlu olabilirim?
Beni yadırgıyorsunuz, söylediklerinizi duyar gibiyim: Kavgada aşka yer yok! Reddediyorum, aşk yoksa kavga da yok! Eylül şiirlerinde söylemiştim:
eylülün gölgesinde yazdıklarım
aşk şiirleridir
denebilir ki neden kavga şiiri değil
ya kavganın kendisi aşk değil mi?
Adsız ülkem yedigül verenim
Kekik kokuyor dudakların
Hasır yataklarda gözlerin aydınlığım
Saçların sarmalıyor geceyi
Bu geceleri biliriz
Yılan uyumaz
At kişnemez
Çekirgeler susar
Bu yoldaşımın matemidir
Kanlı gömleği armut ağacında
Tüfeği gelin deresinde
Dost kayalıkta saklıdır
Nice firarimiz yatar burda
Henüz bıyığı terlememiş
Henüz göğsü uç vermemiş yoldaşlarım
Yağmur gibi savrulur
Özgürlük aşkına
Halkın kurtuluşu aşkına
Kanları akar
Gelin deresine
Hey gelin deresi
Canım, ruhum...
Eylül;
darbeyle anımsadığım kara bir gün.
Yalnızlığım, korkularım, sevinçlerim, firari günlerim aklıma gelirdi hep.
Bir de gidenlerimiz.
Canımıza kasteden o eylüle inat, 43 yıl sonra; aşkı, sevgiyi, sevinci seninle yaşadım.
Yeni bir hayatın ilk adımlarıydı.
O görkemli aşk bugün bir yaşında.
Aşk ve sevgiyle nice yaşlara…
12 Eylül 2024
Tarihi, siyasi, ekonomik ilişkileri, ilişkilerin arkasındaki toplumsal olguları inceler. Toplumsal sınıfları, grupları, toplumdaki çelişkileri, çatışmaları, olayları, neden ve sonuçlarını analiz eder ve topluma dair olup bitenleri açıklayarak yol gösterir, ufkumuzu açar, anlamamızı kolaylaştırır.
İşte, bu bağlamda, filozof ve sosyologları bir kez daha anımsadım ve “Sosyoloji” okuduğum yıllara, günlere gittim.
Toplum, din ve Tanrı’ya bakışları nasıldı?
Bakalım…
“Tanrı bir ihtiyaç olarak insan tarafından yaratılmıştır.” Ludwig Feuerbach.
Emirali, Ankara Eğitim Enstitüsü ve Paris 8 Üniversitesi Modern Yazın Bölümü’nü okudu.
1980 askeri darbesi ülkeyi karanlığa sürüklediği günlerde Emirali de siyasi nedenlerle tutuklandı.
Darbe yıllarında hak, hukukun olmadığı mimli bir cezaevi olarak bilinen, anılan Mamak’ta hapis yattı.
Cezaevinde yazmak gelenek midir?
Yazgı mıdır?
Tarihsel olarak bakıldığında, içeride yazarak sanata, edebiyata, müziğe katılan birçok değeri anlatmak mümkündür.
Haziranda, hayata veda eden; aşkın, sevdanın, kavganın ve emeğin usta şairi; Nazım Hikmet:
“Açlık ordusu yürüyor
Yürüyor ekmeğe doymak için
Ete doymak için
Kitaba doymak için
Yürüyor köprüler geçerek kıldan ince kılıçtan keskin
Yürüyor demir kapıları yırtıp kale duvarlarını yıkarak
Yürüyor ayakları kan içinde.
…”
***
Dağları, otuz üç kurşunu, dışlanan, horlanan, ezilenlerin safında yer alan, terk etmeyen sevdanın arkasına düşen, iz süren, yüksek sesle:
“Vurun ulan
Vurun
Ben kolay ölmem
Bir devrimci kimsesiz olabilir mi?
A. Kadir Konuk gibi devrimciler; ömrünü devrime, devrimci mücadeleye adamış insanlar, mülkiyete, paraya, hileye, çıkara, köşe dönmeye sırtını dönmüş kahramanlar kimsesiz kalabilirler. Kaldılar, kalırlar.
Kadir, öğretmenken siyasi mücadeleye katıldı. Öğretmenliği bıraktı.
Öğretmen olarak sade bir yaşam sürdürseydi, eşiyle, çocuklarıyla başına bir iş gelmeden geçinip gidecekti. O, sakin, korunaklı hayatın dışına çıktı, kavgayı benimsedi. Yeni bir dünya hayaliyle sıkı bir devrimci oldu.
***
daha gidecek yolumuz
konuşacak günlerimiz var
kavgaya dair söyleyecek sözümüz
sevdadan yanacak yüreğimiz var
kaldır başını
bir kadın sevdim
elli dokuzumda
mevsim sonbahardı
geldi
teni gül yaprağıydı
elleri memleket kokardı
bir kadın sevdim
elli beşindeydi
yüzü kederliydi
gözleri dalgın
kırılgan bir iklimin uğultusuydu
anılarında kalan
bir kadın sevdim
bir gülüşü vardı ki
gecede yankılanırdı
şehir susar
şehir gözlerini kapatırdı
bir kadın sevdim
dağ gibi memeleri vardı
ellerim dağa hasret kaldı
bir kadın sevdim
öpülmemiş dudaklarına
