Ticaretin Doğuşu (1)
Ticaret ve insanlık tarihini gerçek temelleriyle objektif şekilde değerlendirmeden, bugüne kadar geldiği gibi ekonomik faaliyet adıyla din ve emek sömürücülerinin politik gözüyle bakıldığı sürece, ticaretin özü ve diğer faaliyetler asla anlaşılmayacaktır. Bu yüzden insanlık tarihine kısa da olsa göz atarak konuyu izah etmeye çalışalım.
Beraberinde köhne bir yalnızlıktan dem vurarak.
Bir süre boğuştu yastık ve yorganıyla. Sonra oflayarak kalktı yataktan, ışığı yaktı. Odanın içindeki florans lamba gözlerinden çok ruhunu rahatsız etti.
Sense söylenmeye devam ediyordun. Durmadan gideceğini, bir daha dönmeyeceğini söylüyordun da, bir an durup bana bakıyordun ve başını tekrar önüne eğip daha bir hınçla tekrarlıyordun aynı şeyi.
Dağılan kanatlar, ölen ben ve avcının zafer narası tipiye karışıp gidecek. Vakitler en sıcak şarkılarını çalar beklenmeyen anlarda. Tipi, “Vazgeçtim, gidiyorum“ şirinin nakaratlarını tekrarlar. Bir tarafta buharlaşır aşkın nefesi, bir tarafta tutuşur sevişmelerin kuytu köşeleri.
Köpek kardeş köyde sahibiyle birlikte, ona hizmette bulunarak yaşarmış. Efendisi ne verirse yer, malını-mülkünü ve de efendisinin kapısını Kurt’tan Kuş’tan korurmuş. Kurt ile köpeğin bu enteresan hikâyesini birçoğumuz biliriz. Anlayanların bu hikâyeden büyük dersler çıkaracağını, beni anlayacağını umut ediyorum. Bu manada hikâyeyi olduğu gibi anlatayım:
O, yanlarından bir gölge gibi süzülürken, diğerleri tekinsiz bir mahlûka bakar gibi baktılar.
Parka doğru yürümeye başladı. Adımları ağır, beli büküktü. Tüm gece donmuş kanı bir türlü damarlarına akıp vücuduna gereken enerjiyi veremiyor, o da kendine gelemiyordu. Sonunda sert bir rüzgâr soğuk duş etkisi yaptı, biraz açılır gibi oldu. Gözlerini ovaladı, çapaklarını temizledi ve ilk Noel Baba’yı gördü.
Yüreğime dert üstüne dert katım
Hep boynu bükük ardım sıra baktım
Bağrım acıdı gözlerim ağlıyor
Hep çağlayarak acılara aktım
İçime hep çile, keder bıraktım
Ab-ı revan oldum derelere aktım
Deli miyim, mecnun muyum bilemem
Ben kafama bacı, kardeşi taktım
Kahır dolu acılarla küllendim
Esen azgın yellerle sürüklendim
Alaz, alev oldum volkana döndüm
Ben yandıkça hep içten parelendim
çıkıp gelmişiz pusudan hepimiz ağacız o vakit
çam çınar söğüdüz salkımsız
yürüdük azalan orman değil
bir parça zaman avuçlarımızda bir parçacık ar
gelmeler gitmeler usulca eksilen kelimeler
tarifsiz içimi burkan sona yanmalar
hem herkesin dilinde bir telaş
yüzümüz foyası dökülen duvar
gecedir karanlıklar çöker üstüme
debelenirim karanlıklar içinde
gitme nasıl bakayım arkandan
göz bebeklerim büyür göremem
kan çanağıdır artık ağlayamam
masum bir gözyaşı değil artık
verimli toprağı önüne katan
kan kokulu seldir
alır başımı taşlara çalar
duru bir göz yaşı değil artık
kan kokulu öfke selidir
alır beni taştan taşa çalar
gecedir göz bebeklerim büyür
göremem
dosta da düşmana da toslarım
bir gün doğumunda uyanırım
kan ter içinde
güneş alır göz bebeklerimi
GİTME
Gel gülüm
kömür gözlüm
yamacıma gel
uzaklaşma benden
göçme benden:
kurşunlar teğet geçsin,vurulma:
uçuşan silahlar korkutsa da seni
gitme:
hani;gülü seven dikenine katlanırdı:
