İçime düşüyor gözyaşların
Bırakma ellerimi
Uçup gidecekmiş gibi
Çırpınıyor yüreğim
Sen
Esir duygularımın şahmeranı
Papatya kokulu kadınım
Bir seher vakti
Güneşin yerine
Bakır kızılı saçlarını
Yamaçlarına ser dağların
Günebakan çiçeği olup
Bekleyeceğim sabahı
Seninle gülecek yüzüm
Çiçeklerim açacak üzerinde
Yeşerecek yapraklarım
Seni kanter içinde
Amansız kavgamın
Kızıl yıldızı gibi
Taşıyacağım alnımda
Son ışıklarını
Yedi renge ayırıp
Sabır uçuklamış, onur dağlanmış
Tedirgin ihanet yakar erdemi
Ürkütülmüş sular, bende bağlanmış
Bardabaş arzular yırtar gündemi.
Anızlardan güllenir güne özlemler
Yıpranır sabaha körpe depremler
Küllenir gecede yanık istemler
Çıkışta sendeler acemi mermi
Nankör aynalarda kırılmış nazlar
Pervasızlık suyunda kayar cambazlar
Çorak topraklara döndüm
Çöller gibi
Hep ıssız, verimsiz
Ey benim suna boylum
Mezopotamya kızı
Sen yağmur ol
Yağ içime
Belki ıslanan dudaklarımda
Aşkın gül verir ,çiçek açar
Hasreti burnumda tüter olan sevdiğim
Munzur vadisi
Hey dost; bu ne hırçın hayat böyle
dinlenmeye mola verecek bir yer olsa
sırtımı sağlam bir kayaya verip
yıldızlardan beşik yapsam
korku duymadan,güven içinde
huzur içinde uykuya dalsam
kuş olsam uçurumdan uçuruma
kanat çırpsam gökyüzünde
gökten bakınca cennet misali
munzur suyu nede güzel süslemiş
değişmez sanılan dağları
milyonlarca kez biçim verip
yeniden yaratmış gibi
Hazırlan,
Acılar alnında
Gök kuşağı uçurumu.
Yapışkan endişelerle sırlı sorular
Avucunda,
Kararsız çizgilerde yanıtlı.
Sıyırdıkça bir kat daha
Kahır vardiyalarının
Çile küllerini,
Yerleşiyor bak
Kat be kat,
Geceyi sürmeleyen yıldızların halayı
Alımlı alnına.
Ekmeği günle büyüt
Lokma lokma
Biriktir kaslarına.
Unufak kaygıların
Soğukkanlı sarsılsın.
Sen biriktiredur
Heyecanı umutlara,
Coşkuların düğüm olsun dizilsin
Hayat
Zindan
şahinim;
yüce dağ başında uçan şahinim
pervane dönerim zulüm üstüne
alları giymişim halaya durmuşum
elimde mendilim halay başıyım
ahu gözlerimde yaş göremezsin
zılgıtlar duyarsın dinlersen beni
şahinin avazı sesimde yankır
kartal penşesinde çalım atarım
filintamı çekmişim mavzer eşine
okumu çekmişim yayım gerili
hıncım taşı delen sihirli mızrak
bilincime deli öfkemi katmışım
İçin için yanarım;
Hêvîdarîya min tuneye;
Şaxaekî min jî,
Tehlaîya kendavik de,
Ji xeyrî gelan tu kesî jî min re nema.
Bi bizmarî,
Dilê min de çikya,
Hêvîyên min ên şikestî…
Serî lê daninan xişmên û wîjdanên kor,
Bi destên camêrî de hêşîn de,
Tevî bi hemû dêlan,
Sekinindina min a asê, zû de meşîya ser roja gewez.
Bihuşt û horî…
Jî ne talaşa mine ,
Perestgehên lê îbatet lê tên kirin jî…
Bi salane bê tirs wan keda min xerc kirin,
Bila be, ma ê pirs nekin? “ Ma ev dadîye, an jî dad e?”
