Hıdır Karakuş ağ günlüğü

Yürekler tutuşur
sönmeyen bir yangın yeridir
sarar dört bir yanı
sanmayın ki bu devran böyle döner
dağ başlarını duman almış
cehennem ateşiniz den
ve bu cehennem sizi de yakacak.
ölüm dansına durmuş, çıldırmış zebaniler
akıttıkları kandan, sarhoş olurlar
üç beş çapul için, insanlıktan çıktılar
arkalarında iplerini tutmuş kuklacı
keyfince oynatır cehenneminde
onlar cenneti düşlerken
cehennemin kapısını açar cümlesine
ve cennet diye yutturur
döktükleri kandan sarhoş olmuş

Gözleyi gözleyi gözüm dört oldu
yürek yarasına derman bulunmaz
için için yanarım ateşim sönmez
ayrılık acısına derman bulunmaz

bir şafak vaktinde düştüm yollara
kırk yıl gezdim alışamadım gurbet ellere
harabe olmuş hayatım kapılmış sellere
bu harabeyi yeniden yapacak usta bulunmaz

yürüdüğüm yolun dikeni gülü
solmuş çiçekleri kurumuş gülü
gülüne ağlayan garip bülbülü
teselli edecek bir ağıt bulunmaz

çocuklar efsaneler dinlerdi
ejderhalarla dövüşen kahraman masallarını,
ağalara ferman okumuş eşkıyaları,
anlatırlardı dilden dile.
daha tüyü bitmemiş yetimin hakkı,
harbe giden gelmeyenlerin,
dul anaları, eşlerinin toprakları,
ağaların mülkiyetine akardı.
vurulan, sürülen nice lerinin,
kıyımdan geçirilmiş milyonların emeği,
akardı bir avuç zorbanın değirmenine.
kan ter içinde,
damla damla biriktirdikleri,
el işi, göz nuru,
ne varsa ellerinde
haraç mezat bile satamadan

ağlamayı naz için!
gülmeyi doyasıya bilirdim
kucak kucak paylaşılamazdım
ne korku bilirdim ne kaçmayı
canım ne zaman istese sokağa fırlardım
bilirdim gözler hep üstümde
üzerime titrerlerdi
anneye, babaya, güvenirdim
ablalara, abilere duyduğum güvenle
pervasızca özgürdüm sokaklarda
yapılan telaşlı uyarıları hiç anlamadım
zira sizler varken yanımda,
neden korkacaktım?
bir anda oldu her şey
kulaklarımı sağır eden patlamaların ardından
kulaklarımdan beynime uğultular vururken

olmasaydım böyle, divane gibi
budala, abdal bir aşık
anadan doğma sırılsıklam
suya 
toprağa
çiçeğe
dağ başındaki ceylana
dere boylarında şelaleleri aşan bir balık gibi
dörtnala gider gibi
peşine düşmeseydim sevdanın
saçları karma karışık
toz toprak içinde
güneşin anlında yanmış
esmer yüzünde parlayan gözlerine
aşık olmasaydım
acı çeker miydim böyle.