Bülbülüm:
altın kafeslerde değil,
salmıştım semaya
özgürlüğün hatırına
uçsun, yücelerde süzülsün diye
alır başını giderdi
kim bilir ne zaman gelir diye
yolunu beklerdik
hiç bilemezik
birgün gelemez diye
cenneti ararken
yorgun argın
kanadı kırılır
koca dağların öte yüzünde
kim bilir hangi uçurumda
tutuna bilir mi yalnız başına?
gülüm:
hayalci, uslanmaz
güneşlere uzanır
açar dallarını
her dalında üç tomurcuk
aşk, kavga, özgürlük için
Zulüm:
ciğerlerin yerinden sökülür gibi
ölümcül değil ama
koca bir demprem de
yıkıntılar altında can çekişmekmi?
ölümü tatlı bir hayal gibi beklemekmi?
ruhun cenderede
hayat kan revan içinde
en sevdiklerin
silahların nişangahındayken
çaresizce umut etmekmi?
zulüm karabasan uykulardan
hiç uyanmak istememek mi?
kuzularını kurt boğazlamış
silahsız, savunmasız ceylan gibi
uzaklardan seyretmekmi ?
geride kalan yavrularını bırakamayıp
yollara düşmemek,
günlük hayatın cenderesinde
bırakın,
dokunmayın,
eliniz yanar
kor ateşlerim,
değmesin size
ben yanarken için için
başka yüreklere su serpemem
güvenemem kendime
gülmeyen yüzüme nasıl bakarsın?
yüreğim titrer,
ellerim titrer, dokunamam
bırakın kendi ateşlerimde kavrulayım
kömür karası ruhum
yangınlarımın isi bulaşmasın
değmesin sevdalarınıza
elimde değil
kime dokunsam Canı yanar
yazıktır size.
öyle alıştımki acılarıma
hiç eskimez
hergün tazelerim
acılarımı yedirirken ruhuma
Yüksek dağların yamacında, derin bir dere kenarında, bir bahar ayında canlanan cümle hayatlar gibi berrak bir güneş ve gökyüzü altında yaşayan, Zaza halkından küçük bir köy.
KAYKERDENA-QESKERDANA DOMANO U PİLO
Qereman-Qero. guleeee!, bezeeee!, siseeee!, çaQeeee!.
gule-sise.nero çıqo onca çı zırçena, lacek esinoxo heşbe.
Qereman-Qero. sise dik'e şıma kôtuw mevrde yeno danumıro.
gule. ison coro dikra terseno
beze-çaQe.wuiy tı dikra tersena? ne tı çıto camerda
güvercinlerimiz bile vurulur
gelişmiş amerikan silahlarıyla
yoksulları açlıktan kırılırken
güya vatanını korumak için
en gelişmiş silahlara yatırılır yoksulun alın teri
ceylanlar bile vurulur
davarını güden çocuklar vurulur
meşe dalları, gövdeleri param parça
doğanın bağrı delik deşik
tutuşturmak için bir kıvılcım yeten boz kırlarına
yangın bombaları düşer
bu kaçıncı yangın kim bilir
hafızamızda tap taze izleri
yüz yıldır körüklenen yangınları
yenilenen silahlarla tazelerler
SEN DÜŞLERİMİZİ TAZELE
ANAMIN YURDU
onca yük varmış sırtımda meğer
anamın yurdunu sahipsiz koymuşum
ruhum mengenede sıkılı imiş
karışabilseydim toprağına
kurtulur muydum bu mengeneden.
UNUTMAK İHANETTİR
ansızın çekip giderler
yaşama en derinden sarılmışken
hayallerini,sevdalarını
daha yeni resmetmeye başlamışken
kararlar alınıp adım atmaya başlarken
daha ilk adımlarında
ey hayat reva mı ?
bunca illet hastalık yaşarken bu devranda
yerlerde sürünürken
geleceği böylesine güzel resmeden
o kızlarımız,oğullarımız
bir veda bile etmeden sevdiğine
ansızın çekip giderler
yanarım;
tutuşmuş orman gibi
kurak boz kır gibi
bir kıvılcımda tutuşan
yangınlara gebe hayatım
yanarım bağrını deşen dağ gibi
ateşlere atılmış fidan gibi
ateşleri ağlatan
körpe bir fidan gibi
solan gülüme yanarım
daha açmamış gonca gülüme
gülen gözlerinde güller açan
vay gülüm,
bu nasıl bir zulüm
kırları tutuşturur gibi
için için kabaran volkan gibi
kaç yeni yaşamda soğur
kaç yediveren gonca gerek
bu ateşi söndürmeye
