her deniz önce kendini boğar
geçilmez sandığım tüm zamanlar için
geçtim…
uzağın ardı yalan kimse bilmez
bilmezdim ne gemiler geçer yalınayak
gemiler sessiz
gemiler alır beni kollarına çıplak
hayat varsa gök yalan
geçtim vakitsiz kalabalıklar
kapılar dar kapılar evsiz -deniz bu - odalara sığmaz
kaldım bir dalgınlık anı takvim
düş ağacımda kurt mevsimi
geçtim masum bir piçten ne farkı var
Göçme benden
gitme;
erozyona uğratma beni
çöle çevirme;
umudumu alıp götürme
sen gidersen dayanamam
yamaçlarım buz içinde
zirvelerim buzula kesti
fırtınalara dayandım
kayaları çatlatan kara kışına
cehennem ateşine dayandım
gitme;
sen olmazsan dayanamam
seni; göğsümde besledim
masallarımda uyuttum
uçurumda sakladım
kaç kurban verdim uğruna
kaç asır bekledim seni
kan ter içinde
doğum sancılarında
kaç asırda doğurdum
ey can;
can dayanır mı buna
ruhum ile yüreğim
çarpışan fay hattım
kaç şiddetinde çarpıştı
ölçüsü var mı
bırakın
kendi depremimin altında kalayım
yıkıntılarımın tozları altında
gelecekte fosil olurum belki
o zaman merakla incelersiniz
şimdi dokunmayın
bırakın
yıkıntılarımın altında fosil olayım
çıkıp gelmişiz pusudan hepimiz ağacız o vakit
çam çınar söğüdüz salkımsız
yürüdük azalan orman değil
bir parça zaman avuçlarımızda bir parçacık ar
gelmeler gitmeler usulca eksilen kelimeler
tarifsiz içimi burkan sona yanmalar
hem herkesin dilinde bir telaş
yüzümüz foyası dökülen duvar
birazdan öleceğim
benim içindir şehirler
cadı kazanı her sokak
ve şu çenesi düşük evler
cümle aleme ibret için
sözün zinasında basıldım
renkli beyaz demeden
bir güzel kaynadım
toplanıp gitti odalar
ardında kirli duvarlar bırakarak
II
babama göre eksik eteğim
çingene pembesi fırfırlı
anama göre sevmeli bir heykeli-ölesiye-
içkisi yok
kumarı yok
kocamalı bir yastıkda
taştan huzur oymalı
Çavreşa min zerîya min,
Ez daxwazim were ba min,
Ez hatina te ve şabim…
Ez te re bêjim gula min.
Delala min were ba min,
Ramûsanekî bide min;
Bila xewnên min jî rast be,
Agir berde nav canê min.
Yarê ez parsekê te me,
Bi mirinê re jî heme!
Bê te jîyana min re xem e,
Ez te maçkim gelo şerme?
Qemera min zerîya minî,
Gula minî roja minî,
Germehîya te daxwazim,
Stêrka nav şeva minî.
Keçmeta min guhbide min
Te çima qet rû neda min
Îro kêyfa te tuneye
Xwezî te maçek bida min
Qîzmeta min, nûra tavê
Çav kesperê lêv ziravê
Venegere ji vir neçe
Were ba min tu vêgavê
Keçameta min bisk lê qeytan
Tu kulîlka nav her ketan
Ronahî ya roja minî
Dimeşî wek qazan, betan
Keçmeta min heyva şevan
Ez qurbana wan her çavan
Bi salane bendê te me
Îşev minre bibe mêvan
Keçmeta min dilketîya min
Bibe bûka dayîka min
Min şa bike min şên bike
Te re bêjim kulîlka min
Yılanlar
Çıyanlar
Etlerime üşüşmeden
Kuşlar yuvalarını
Örümcekler ağlarını
Mezarıma örmeden
Yarınlara umutla bağlı
Yüreğimde ki
Özgürlüğe
Olan sevdam
Mavi göğe kenetlenen
Gözlerim şahit olsun
İsyan ateşiyle zulmün kanlı halını yazacağım
Sarıldım geleceğe düştüm yollara
Yolcuyum gidiyorum yarınlara
Şahdamarımda özgürlük zonkluyor
Sabrım dayanmıyor şu zor yıllara
Heyhat senelerdir hep yâd eldeyim
Kahrım yoğunlaştı ben dertlerdeyim
Yarı aç yarı tokluğa çalıştım
Günlerim tükendi her gecedeyim
Kimileri bal, kaymak beğenmiyor
Kimide ekmek, soğan bulamıyor
Ben adaletsizliğin mağduruyum
Kahpe düzen beni hep kemiriyor
Qîzapa min evîndarê bengînîm,
Derdê min giran e pir bêzginîm,
Bihara min qedîya, dem payîz e…
Sosin, simbil weşiyan ez xemgînîm,
Qîzapa min jîyan jî pir yeman e!
Bi dîsa ser çiyan mij û dûman e,
Bêwar , bêwelat î tim xemgînî ye,
Gul û kulîlkên baxê min neman e.
Qîzapa min baxên min rengîn neman,
Dil helîya dil bû şewat oy yeman,
Dest nedin, zêde dêşe birîna min;
Hêstirên min diherikîn wek çeman.
