Dağları gül
Havası buğday
Yaylası çemen
Yürekleri sevda kokan
Gülü, gülistanı olan Kağızman
Ceylan gibi
Sekerek yürüyen
Gelin, kızları sıcakkanlı olan sılam
Çobanların kavallardan
Yanık ezgiler dökülen
Büyülü akşamlarında hüzün
Mehtaplı gecelerde
Harman savuran
Çağlayanım
Pınarım
Hasretim
Sapı samandan ayıran
Emekçi köylüsü olan şirin sılam
Onur, şeref, izzet olmadan olmaz,
Hiç akıl parayla-pulla alınmaz,
İnsanoğlu cahil kalma, kâmil ol…
Umut biterse hedefe varılmaz.
Herkes çırılçıplak gelir dünyaya!
Çırılçıplak da konur sandukaya;
Saç kapalı, açık olsa ne yazar?
İster kapan istersen uy modaya.
Mevla bu dünyayı yönetmiyor mu?
Mademki hep uludur bilmiyor mu?
Neden kimi zengin kimi de fakir?
Eşitsizliği bozsa olmuyor mu?
Bahar dolu bir esinti aktı
Gül kokunla
Yüreğimin
En derinliklerine
Karanlığı terk eden
Güneş saçan öpülesi yanakların
Yaktı dudaklarımı, ateş aktı içime
Mavi göğün altında
Börtü böceklerin
Çobanların uğrağı olan
Yaşam dolu
Berrak pınarım
Sen içime
Akıp duruyorsun
Sakin ve sessiz
Kalbimin
En derinliğine doğru umut dolu
İşçi-köylü, emekçiyiz
Baskıları püskürtürüz
Bu yılda biz Taksim’deyiz
Düşmana kök söktürürüz
Şiddet, korku yaratanlar
Yasaklara aldırmayız
Taksim’de çok bedel verdik
Katliamlardan korkmayız
Tüm zalimler duyun bizi
Düzeniniz yıkılacak
Yer yarılsa gök yıkılsa
Halklar Taksim’e çıkacak
Ne köleyiz nede esir
Zor olanı yeneceğiz
Tank, top, panzerle gelseniz
Taksim’i vermeyeceğiz
Kalktık dolduk yollara
Çıktık geldik alanlara
Bir Mayıs devrim gündür
Taksim kalacak halklara
Yaşamın cenderesinde
Kopan sol elinde domdom izleri
Başında sevgi bilmeyen bir kurşun yarası
Gözpınarlarında çağıl çağıl
Oluk oluk yaşlar akan
Her bir damla gözyaşın
Yüreğimin çavlanında
Sel olup avuçlarıma dökülen
Ey sen ciğerparem sen
Savaşın kurşunlarına gelen Aştî
Maraş:
Gençliğimdi gitti
İlk sevgilimdi ihanet etti
Kapkara bir kış günüydü
Yıkıldı Maraş,
“Ah!” dedim,
Ahım orda kaldı.
On, yirmi, otuz yıl geçti
Acısı geçmedi
Ne sevebiliyorum eskisi gibi
Ne kinim var ne öfkem;
Ama
“Maraş’ta Ahım Kaldı”
Xema neke
Min dilê te xist nav dilê xwe
Bi ronahîya heyvê de
Bin ketina şevekî
Bin lingê te de
Dûpişkek fetîsî
Ser lêvên te de
Gulên sor xuyan
Kenên te şefq vedan
Stêrkên rût û tazî
Ser dêmê te de pir kenîyan bi Kurdanî
Şahbanûya min
Bi rastî ez pir daxwazim
Ber çoka te de wês bidim
Serê min jî
Nav her destê te de be
Bêhna te û helma te bikişînîm
Nav dil û hinavê xwe
Wan nihêrînên te
Berhevkim
Ji bihar ê
Bi dilşahî bibim barkêşê evîna min û te
Bijîjk dest nede birîna dilê min
Dilê min de derdeke zehf giran e
Nexweşîya min ji xerîbîyê ye
Welatê xelqê li min re hêran e
Bask û perê min, rewşa min tune ye
Welatê min dûre, rê min dûman e
Dem jî min agirê bêkesî yê ye
Ax min bêkesê, dem nexweş deman e
Bîranîna dilê min bo welat e
Her dêmê min de rondikên çavan e
Ez xemgînîm, kula min pir girane
Ez belengazim, min re tim şîvane
İti başka
Kurdu başka
Dağı-taşı
Yaylası başka
Yoksul sofralarında
Lokmasını paylaşan
Çilekeş insanları bambaşka
Baharı geç
Kışı er gelen
Bu yerlerde
Umut filizlendi yeşermeyi bekliyor
Bu topraklarda
Gözü yaşlı
Bağrı yaralı
Ahalide tasa
Çığlık, haykırış
Hepsinde kahır hepsinde dert var
Yürek dolu
Bu topraklarda
Bebekleri katledilmiş
Anneler
Mahpus yolu gözleyen
Sevdalılar
Sevdikleri
Mezarsız insanlar
Barış için acılarını ortaklaştırdılar
her çiçeği çiçek sanma
tacı düşer diken olur
her güzel yar olur sanma
yüreğini söken olur
ay çiçeği ay çiçeği
gün olur solarsın sen de
her ömür rüzgâra döner
can kuşu konuktur tende
sevdadan göçer de yürek
kan içinde sızlar kalır
göğ ekin huşu salınır
poyrazlar okşar saçını
bir bakarsın ıssızlarda
savrulan anızlar kalır
sevinç uçarı papatya
acının sahrası sonsuz
sofrası boş kuyusu kör
tasında gözyaşı kalır
kaygı korku öfke nefret
altı üstü bir yaşamak
