Bir acı kaynaştı
Yüreğimizin derinliğinde
Bir sancı doldu şakağımıza
Maden ocağına
Cephaneye dolduk
Alaca bir karanlık üşüştü üzerimize
Yürüttüğümüz ekmek kavgasıdır, bizim
Gelir miyiz, gelmez miyiz? Hiç bilinmez
Fersahlarca yer altında
Bir kasırgadır peşimizde
Anadan üryan
Duygularımıza
Diş biliyor, kin gidiyor
Karanlığın rengi gibi simsiyah olan! Bu ülkede
Boğazlamak, öldürmek için yürüyor üstümüze
Yürüdük kömür ocağına
Düştük ölümün kucağına
Bu kader değil büyük ihmal
Gömüldük zulmün sapağına
Madenciyiz koşturuyoruz
Soma Dağ’ını eşiyoruz
Kömür ocağı çok derindir
Yeraltında hep üşüyoruz
Bıktık düzenin açlığına
Gaz, zehir, ateş kaçağına
Yine ölüme yenik düştük
Doyamadık yâr yanağına
Her yer gaz, göz gözü görmüyor
Kimi ölmüş kimi inliyor
Maden ocağı gece gibi
Zaman durmuş güneş doğmuyor
Dağlara, vadilere gaz, zehir attılar
Ateş yakıp çok köyler, ilçeler yaktılar
Tank, toplarla tüm kapılara dayandılar
Her yeri toz, duman içinde bıraktılar
Kanayan bir yara büyüdü bağrımızda
Can acıtan bir pranga ayağımızda
Yürek dayanmaz oldu tüm acılara
Birde zalimlerden kalanlar başımızda
Yalan-dolanla çok aramızda kaldılar
Allem -kulem ettiler her şeyi çaldılar
Evveli, sonu kötü olan şu düzende
Kurşun, mermi sıkıp nice canlar aldılar
Kavgamızı yürütür
Sevdamızı büyütür
Şafağın peşinde koşar
Sımsıcak güneşi, aydınlığı
Alnından öperiz
Biz el öpmesini de
Yârin dudaklarından
Masum bir öpücük almasını da biliriz
Bizde ne yalan
Nede hile olur
Gerçekleri savunur
Doğruları dillendirir
Gizemli sayfalarda
Yaşanan acı ve tatlı şeyleri saklamayız
Biz mütemadiyen her mevzuda şeffafız
Her mevsim
Hayata
Umutla bakan
Bakışlarımın bıraktığı
Hüzünde
Yüreğim dalgalanıyor
Karanlığa direnen gözlerim
Acılarımla
Geceye direniyor
Ortalık bana toz, duman
Denizde vurgun yiyen denizci gibiyim
Sağ yanıma çok aksak, sol yanım topal gibi
Ellerime dolan
Gecenin ardında
Dertlerle
Saklambaç oynadığım
Şu rezil düzende
Her an her dakika
Uç verecek gibi, pek büyüyen kaygılarım var
Hespê min xweş kihêl e
Reng geş û pir çalak e
Min qet rê de nahêle
Dengekî xweş dişehe
Hespê min hespê şêr e
Leheng e tu nawest e
Diçêre û tim têr e
Weke birûskê direve
Hespê min torînî ye
Toz û dûman hez nake
Navê wî ronahî ye
Coş dibe vek robaran
Hespê min pir qemer e
Serbilind û betran e
Di navpişt de kember e
Ji zînê wî zîvan e
Îro roj roja min e
Hespê min ji berzîn e
Li ba min yara min e
Mirazê me daxwazim
Mehmet Çobanoglu
09.05.2012
Stenbol
düşmüşüm yollara ekmeğimin peşine
ekmeğim aslanın ağzında
almak için ölmekte var
parçalanıp dört bir yana savrulmak var
kendi kaderimle baş başa kalmak var
mezarım bile yalnız kalır
atalarımın mezarından ayrı düşmüşüm
diyar i gurbette kalır mezarım
geçim derdinden ekmeğimi ararken
kendime mezar yeri dilenir olmuşum
analı babalı büyümek
nasip değilmiş bize
hayatımız böyle yazıldı
onlar yazarlar biz bozarız
daha yedisinde militan olur çocuklar
modern silahlara karşı
taş,sapan,sopa bayrak
ne varsa artık ellerinde
analı babalı günlerin hayalini kurarak
savururlar üstüne işgalcinin
çukur ovadan çıktım toros başına
kırk yıl dolaştım sevda peşinde
uçurum dibinde yüce kaya başında
avazıma yankıyla ses veren dağlar
yiğitlik fermanı serden geçirir
zalimin zulmüne kurşun uçurur
peşinde müfreze dağlara düşürür
baş kaldırmış civanlara siper olan dağlar
keklik takımından şafak şarkısı
kartal ötüşünden hücum türküsü
karganın ötüşü düşman habercisi
orduları bozguna uğratan dağlar
susarım,konuşamam bugün
bu gün dilim lal
aklım firar dağlarda
yürek param parça
gözlerimden kanlı yaşlar
munzur suyuna karışır
öfkemi katarım munzura
yıkıp götürsün bu gün
oysun götürsün
bişey kalmasın benden geriye
dayanamam
bizki çocuklarımız zarar görmesin diye
nelere katlandık
kaç kıyımı seyrettik
gözlerimizi kanatarak
kaç yaraya merhem olamadık
kaç kez deşildi bağrımız
kanımız akardı oluk oluk
munzura karışırdı
munzurda yıkanıp arınmak isterdik
