civanım.çatal yürekli deli kanlım
alnındaki kurşun yarasını
kahpe pusulardan mı aldın?
yoksa seni terk eden yoldaşlarının ihanetimi?
sevdasına yandığın dağlarına ulaşamadın mı?
söyle: seni kim oyaladı buralarda.
fikrin gerilla yürüyüşlerinde
ufukların uzak dağlarda
ellerin yoksul varoşlarda devinir
elin varmaz bırakıp gitmeye
çocuklar yetim kalır yoksa
dilin varmaz vedalaşmaya
işçiler örgütsüz kalmasın,
mahalle saldırıya uğramasın diye
nöbete durursun eylül nişangahlarında
sen olmazsan direniş dağılır,bilirsin
yalancı kahramanlar bürümüş
kavgamızın çeperlerini
ihanetin pususunu sezersin
vazgeçemezsin,terk edemezsin.
yüreğin temiz
vicdanın baş kaldırmış
isyanın volkan gibi
kaynağı derinlerden gelir
yer altında biriktirmişsin
yüz yıllar boyu
hikayelerinde dedelerin
ninelerin ağıtlarından devşirirsin
bilginin kaynağı halkının acılarıdır.
halkının yürek paresi
sevgisinden,umudundan damıtılmış
katıksız,saf mücevherisin
sınıf kavgasının cevherisin sen
cihan yoldaş.
