Edebiyatın gerillası
“Kısa öykü deyim yerindeyse edebiyatın gerillasıdır. Gösterir gibi yapar, sonra vurup kaçar” diyen Zeren, kitaptaki öyküleri ise şöyle anlatıyor: “Toplam yirmi beş öykü var. Bu öykülerden bazıları dergilerle yayımlandı. Bir iki tanesi bazı yarışmalardan ödül aldı. İçeride yazılanlar da var; ama çoğunlukla dışarıda yazılan öyküler. Kitapta, toplumun görmediği, bilmediği, anlamadığı insanları en insan yanlarıyla anlatmaya çalıştım. Bilinmeyeni bilmek, görünmeyeni görmek ve anlatmak amacındayım.”
Gerilla doğru anlatılmalı
Zeren’in edebiyatın işlediği karakterlerle ilgili bir de eleştirisi var. Gerilla gerçekliğinin edebiyata yeterli ve doğru biçimde dahil edilmediğini düşünüyor ve şunları söylüyor: “Bu topraklardan Sinan Cemgil’lerden, İbrahim Kaypakkaya’lardan bu yana gerillacılık var. Kürt Özgürlük Hareketi’yle kitleselleşen, derinleşip yaygınlaşan bir gerillacılık. Kahramanlıkları, zaferleri ve yenilgileri, toplumsal değişimdeki önemli rolleri edebiyata yeterince konu edilmemiş bir gerçeklik. Neredeyse folklorik bir öğe olmuş durumda. Yıllardır halkla içiçe ve kendi kültürünü, yaşam tarzını, alışkanlıklarını, türkülerini, oyunlarını, deyişlerini yaratmış, bize çok uzak ve bir o kadar yakın bir gerçeklik.”
Bunalımları yazmak kopuş
Öykülerinde “ötekileri” konu ettiğini belirten Zeren, bunun gerekçesini ise şöyle açıklıyor: “Eğer bu ülkenin edebiyatçıları onları yazmış olsaydı, edebiyatın toplumsal değişimdeki rolüne uygun yazılmış olunsaydı, toplumsal algıdaki gerilik, düşmanlaşma bu düzeyde olmazdı. Yalnız bu da değil. Gelir dağılımındaki dengesizliğin olduğu, taşeronlaşma adına emek sömürüsünün, işçi katliamlarının bu kadar uçuk düzeylerde olduğu gerçeklikte, köylülerin savaş uçaklarıyla bombalandığı, bir babanın ölmüş çocuğunu sırtında taşımak zorunda bırakıldığı bir zamanda kişisel bunalımları yazmak ya da belirsizlik edebiyatı yapmak, insandan, olaydan kopmak günümüzün talihsizliğidir.
SUNA ALAN/ Londra
