SUS GÖNÜL ARTIK
Kırdılar yüreğimi ne edeyim?
Başımı alıp gurbete gideyim,
Yine gözyaşım ab-ı revan oldu,
Artık neyim kaldı ki ben vereyim?
Yaralı ceylan gibi biçareyim…
Yine tüm okların hedefindeyim,
Sus gönül artık yeter, üzme beni,
Tükendi sözlerim ben ne diyeyim.
Kavim, kardeşe gittim hep kovuldum;
Beni ele saydılar unutuldum,
Sevdam beni yıktı, yâr beni üzdü!
Artık ben şu dünyada çok yoruldum.