Felsefe

                
Her alanda yalnızca egoist güdülerimizi tatmin için yarım düşünmeye devam ettiğimizden, bizler süper hayvanlarız. İnsan doğası gereği sahip olduğu sorgulama ve düşünme yeteneğini bilinçli, bilinçsiz eksik ya da yanlış kullandığı sürece, hayvandan daha tehlikeli bir varlıktır. Bunu Bilgi, Teknolojik Çağ’a ulaşan insanın doğayı, insani özellikleri öldürmeden başaramadığını hepimiz biliyoruz.
 

       
Dili; bilimsel (Lingustik) sistematiğe sahip gelişkin, özgür olmayan toplum ve yönetimlerin, düşüncesi özgür olsa bile, tek başına kimlik kazandırmaya yetmez. Dil ile düşünce bütünlük taşımasına rağmen, çoğu toplumlar, bazen dili bazen de düşünceyi öne çıkarmalarıyla, ikisini de durağan (Statik) şekle sokmaktadırlar.
 

Sendika kelimesi; Fransızcadan, Türkçeye ithal edilen on binlerce sözcükten sadece bir tanesidir. Sendika ve sendikacılık 1700 yıllarında Fransız, İngiliz, Alman, Rus ve diğer Avrupalı sosyalist işçi sınıfının ortak adı olan, komünlerin icadı siyasal, sosyal hukuksal yapıdır. Sendikacılık Marksist felsefi düşünce olduğundan, demokratik yapıya geçemeyen ülkeler, sendikacılığı sosyalist düşman olarak gördüler ve görmeyi sürdürüyorlar. Dünya emekçileri üzerinde etkisini her geçen gün yükselten sendikacılık, dinci ve ırkçı devletleri büyük paniğe sürüklemiştir.

İnsanlığın varoluş tarihi tüm yönleriyle gerçekçi, doğru öğrenilmediği sürece, insanlar varsayımlar üzerine içgüdüsel düşünürler. İçgüdüsel duyguyla yaşam, kişinin kendisiyle ve çevreyle devamlı çatışmasına sebep olur. İnsandaki bu içgüdüselliği tedavi eden tek kaynak, dil ve felsefedir. Dikkat edilirse insanlık ve dilin evrimini çarpıtan tek anlayış, semavi dinlere inananlardır. İnsana kimlik, kişilik kazandıran dilin ilk tarihi ile, semavi dinlerin tarihi incelendiğinde, ikisi arasında altmış bin yıl fark vardır. Dil; başta insana kendisinin ne olduğunu öğretendir.