İnsan biyolojik olarak iskeletindeki organlarına bağlı yaşarken, bu organları duyarlı konuma ve dirençli kılan en önemli yapılardan birisi sinir (Nöron) hücreleridir. Sinir hücreleri her canlı için temel bir göreve sahiptir.
Canlının sağlıklı, çevreyle daha uyumlu her türlü gelişmeleri hissedip yaşayabilmesi, sinir sisteminin duyarlılığı sayesinde gerçekleşir. Sinir sistemi gelişmemiş duyarlılık derecesi düşük canlının uzun süre yaşama şansı çok zayıftır.
Makalenin başlığını okuyan birçok insanın şu ifadeyi kullanacağından eminim. İnsanların kavga ve münakaşalarının sebebini bilmeyen mi var. Ancak biraz derin ve bilimsel çerçeveden bakıldığında, düşünme yeteneğine sahip insanın esasında kavga etmemesi gerekiyor.
Çünkü insanı diğer hayvan türlerinden ayıran en büyük özelliği düşünebilmesidir. Düşünmek demek neyin neden ve nasıl yapılıp yapılmamasını bilmektir. Kavga vb. olaylarının sonucunun kötü olduğunu bilen bir varlığın, bunu sürdürmesi demek ya insan olmadığını gösterir veya hayvandan daha aşağı bir varlıktır.
Bir toplum ve bireyin yaşam kalitesi, o toplumun siyasetinin derinlik ve de objektifliğine göre belirlenir. Ya ilerici siyasal yapıyla zenginleşerek en az sorunla yaşar veya gerici anlayışla sürekli birbirini yiyerek bitme noktasına gelinir.
Bilindiği gibi toplumlara ruh, hareket, dinamik ve yaşam heyecanı katan temel felsefe siyasettir. Bu yüzden siyasetin doğru ve gerçek bir felsefi temeli olması şarttır. Orta Çağ'da olduğu gibi siyasetin dinlerin hayal ürünü söylencelerine dayanması, insanların sürekli birbiriyle çatıştırması demektir.
Düşünce gelişimi söz konusuysa; toplumsal körelmenin olamayacağını ifade edecekler olabilir. Ancak dünya yüzündeki 8 milyar insanın düşünce niteliğini net olarak bilmesek de, mevcut yaşananlar körelme ve yozlaşmayı gösteriyor.
Örneğin insandaki doğal egonun tamamen ölüp süperegonun hakimiyet sağlaması. Bu duygu “Acıktığı zaman doymayacağını, doyduğunda acıkmayacağını düşünen” çertefilli insan ortaya çıkarmıştır.
Psikoloji, Sosyoloji ve Tıp Bilimleri, insanın tüm yaşamsal faaliyetleri karakterini yansıttığı gibi, temizlik kültüründe bunun daha açık şekilde görüldüğünü ifade eder. Temizliğin, karakterle doğrudan bağlantısını ilk önce şu noktadan kurabiliriz.
İnsanın temiz bir ortamdan yoksunluğu durumunda, birçok hastalığa yakalanarak ölme ihtimalinin yüksek olmasıdır. Veya ölmese bile insani vasıfları zayıflayarak bundan en az 35 bin yıl önceki gibi, ağaç ve mağara kovuklarında hayvanlar şeklinde yaşaması demektir.
Kimlik; kişiyi insan yapan, aynı zamanda ulusal değerler bütününü kapsayan öz dilidir insanın.
Kişilik; anadiliyle düşünülerek geliştirilen genel kültürel karaktere denir. Bir toplum kendi öz değerleri olan dil ve düşüncesinden uzak, başkalarının dil ve diniyle düşünüp yaşıyorsa, o toplum hep geri kalmaya mahkûmdur.
Yaşamın her anında olumlu ve olumsuz şekilde karar verme gücüne irade denilmekte. Diğer bir ifadeyle kişinin günlük yaşamında anahtar niteliği taşımaktadır irade. İnsandaki irade farklılığına geçmeden, diğer canlılarında iradeye benzer tepkimelerinin olduğunu hatırlayarak devam etmeye çalışalım.
İnsanın dışındaki canlılarda iradeye yakın açlık, korku, koku, işitme, görme ve üreme şeklinde temel güdüler mevcuttur. İfade edilen bu duygu ve hisler doğrultusunda hayvanlar her şeyi sınırlı şekilde yapar ve yaşarlar.
İnsanlıktan, tanrıya bağlılık ve kutsal dinlere inançtan bahseden toplulukların büyük bir çoğunluğu, kendi icadı olan terör gibi bir beladan kurtulmayı beceremiyorsa, o toplum ve devletlerin insanlıkla alakası kalmamış demektir.
İslam; Hz. Muhammed'in Peygamberliği aracılığıyla insanlara tebliğ edildiğine inanılan tek tanrılı bir dindir. Hz. Muhammed'in ölümüne kadar yaklaşık 20 veya 25 yıl boyunca, İslam'da ne mezhep ne de tarikatların varlığını kimse iddia edemez. Ve Kuran-ı Kerim'de de mezheplerle ilgili en ufak bir kaynak bilgi bulunmamaktadır.
İslam'da böyle temel bir gerçeklik mevcutken, mezhepler ve tarikatların kutsallıkla hiçbir ilişkisi ve bağlarının olmadığı rahatlıkla anlaşılmaktadır.
Canlılar için güven duygusu yemekten içmekten daha önce gelen temel bir edimdir. Kendisini güvende hissetmeyen hiçbir canlıda açlık ya da farklı duygular kolayca harekete geçemez.
O anda en yüksek derecede kendisini gösteren duygu korkudur ki, zaten korkunun yükselmesiyle güven veya güvensizlik düşüncesi ortaya çıkmaktadır. Korku duygusuyla oluşan güven hissi, tüm canlı türlerde gizlenme, saldırma, kaçma, ses, salya vb. gücünü kullanarak kendisini sağlama almaya çalışır.
