Nisan yağmurla değil operasyonla gelmişti. Varto Ovası baharı umutla değil, kâbusla karşılıyordu. Başlarında komutanları, jandarmalar evlerin kapısını dehşetle vuruyorlardı. Köylüler korkuyla kapıyı açıp eve davet ediyorlardı jandarmaları.
''Bir çay için, '' diyorlardı.
Jandarmalar köy meydanına çağırıyorlardı onları.
''Mazeret yok, tez elden gelin,'' diye de özellikle vurguluyorlardı.
Tekirdağ Cezaevi tutsaklarınca elle yazılıp mektuplarla dağıtılan Ümüş Eylül Kültür-Sanat dergisinin Ocak-Şubat-Mart 2025 tarihli 54. sayısı elimize ulaştı.
okumak için bağlantı: Ümüş Eylül Kültür-Sanat dergisinin Ocak-Şubat-Mart 2025 tarihli 54. sayısı
VII
“Merhaba! Boş vaktin var mı?”
“Vallahi Yaylacığım başım çok ağrıyor.”
“Yani boş boş oturuyorsun. Dinle, bak sana ne anlatacağım.”
“Aa! Vallahi Yaylacığım, bugün kendimi pek iyi hissetmiyorum.”
“Felsefedendir.”
“Başım çok ağrıyor”
“Hep felsefeden”
“Boynuma da vuruyor ağrı. Galiba kitap okurken boynumu çok eğiyorum ya. Hava da soğuktu.”
“Nıç, nıç. Felsefedendir.”
Madde 502: M.S.1. yüzyılda yaşamış Romalı Plinius’un Naturalis Historia (Doğa Tarihi) adındaki kitabına bugünden bakıldığında olmadık ilginçliklerle karşılaşırız. Plinius iyi bir hikaye uydurucusudur.
Adil Okay
10 ARALIK İNSAN HAKLARI HAFTASI’NIN BANA DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ
VEYA HALKLAR KARDEŞ Mİ?
Gerek ülkemizde gerekse dünyada İnsan hakları açısından kara bir tablo var. Dünyanın dört bir yanından insan hakları ihlalleri haberleri geliyor. Bu koşullarda biz nasıl İnsan Hakları haftası kutlayacağız. Buna yanıt vermeden önce bu haftanın önemine ve çıkış nedenlerine değineyim:
1978’e kadar örgütlenilmedik alan bırakılmamıştı. Sözlerimiz “bilim”le başlıyor, “Ne bileyim?”le bitiyordu. Öğrendiğimiz çoğu sözün siyasal yanı tamamdı ama bu sözler ödünçtü. Toplumsal gerçeğin iç dinamikleriyle olgunlaşan çok az söz vardı dilimizde. Sözlerimiz alıntıydı, “Kes, yapıştır!” türdendi. Satrançtan dilimize bulaşan “Şah, mat!” çok yaygındı o günlerde. Birbirimize karşı ne çok kullanır olmuştuk! Düşlediğimiz gelecek için çok kararlıydık ama ya gereçlerimiz yetersizdi ya da biz uygun gereç bulamamıştık.
Süryanice, İbranice ve Arapça kökenli kelimelerden türetilmiştir. Her dört topluluğun dilinde metafizik felsefi mantıkla, Allah ve Allah adıyla oluşturulan en yüksek, en doğru kural, adalet anlamındadır. Bu dört topluluk mevcut kavramları gerçeklik olarak ta ifadelendiriyor.
Acaba Mehmet amca bir daha çıkabildi mi yollara?
Yine böyle bir kasım gecesi.
Hava soğuk.
İzmit kalesinde sobalar hâlâ kurulmamış.
Müdür bey beklesinler demiş.
Müşahade koğuşunda 24 mahkumuz.
En gençleri benim.
En yaşlıları Mehmet amca.
*
Mehmet amca, madde bağımlısı oğlunun aynı gün gerçekleşen 2 cinayetini üstlenmiş.
Herifler evi basınca çekmiş vurmuş çocuk.
Mehmet amca almış silahı, ben vurdum demiş.
Söylemiyor ama herkes biliyor.
Baba oğul yatıyorlar.
*
“Vallahi iyi olur. Çünkü düşünmesizlikteyken çok güzel uyuyor insan. Rüya bile görüyor, böyle oturur vaziyette. Mesela sen takmışsın koanlara ama hiç demiyorsun nasıl bir rüya gördün. Zira rüyam çok felsefikti.”
“Allah, Allah! İlginç! Sükut, ikrardan gelir. Susuyor ve dediklerini kabullenmeye hazır bir zihinle bekliyorum.”
“Rüyamda bir kaplumbağa ile yarışıyordum. Ve o an kendi kendime ‘Varlık nedir?’ diye soruyordum. Sonra tam cevap aklıma geliyordu ki...”
“Ee?”
Adil Okay da yıllardır bıkmadan, yorulmadan bu sınırları zorluyor. Sesleri duyulmayan içeridekilerin sesleri oluyor. İçeridekilerin kimi zaman açık, kimi zaman da satır aralarına gizlenmiş seslerini – sözlerini dışarı taşıyor."
