““Ana rahmine şarkta düşmüş çocuklar / Lastik ayakkabılarıyla / ‘Korkma sönmez bu şafaklarda’ / 126 Elif / Pamukta öğretmenim / 127 Berivan / Tütünde / 128 Uğur / ‘Meçhul öğrenci anıtında’ / Ya sen niye geldin 129 / Ben üzümcüydüm öğretmenim…”[i]
ŞENYAŞAR AİLESİNİN, İŞÇİLERİN VE ÇEVRECİLERİN ARADIĞI “ADALET” *
Antakya Şiirinin Dört Ustası:
SÜLEYMAN EL-İSA, ALI YÜCE, SÜLEYMAN OKAY, SABAHATTİN YALKIN
...
Sosyal paylaşım ağlarında iyi niyetli olduklarından kuşku duymadığım bazı arkadaşlar eksik, yanlış bilgilerin, propagandaların etkisi altında kalarak TEMA gibi vakıfları ya da Çevre katliamında suç ortağı olan Koç imparatorluğunu "yaptıkları bağış" nedeniyle alkışlıyorlar. Oysa o sirketlerin yaptığı bağışlar sizin, işçinin emekçinin parası. Bu sermaye grupları yaptıkları bağışları masraf gösterip ödemeleri gereken vergilerden düşüyorlar. Ve bu hile tamamen "yasal" kılıflı.
İltica temel bir haktır... Evrensel bir haktır...
Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan hemen herkesin bir yakını Avrupa, ABD veya İskandinavya ülkelerinde ya mültecidir ya da göçmen işçi.
O ülkelerin ırkçıları, milliyetçileri, faşistleri yıllardır "mülteciler evlerine dönsünler...", "yabancı işçileri istemiyoruz.." diye slogan atıyorlar. Daha da ileri gidip göçmenleri, mültecileri katledenler de oluyor. Solingen'de yakılan "soydaş"larınızı ne çabuk unuttunuz diyeceğim geliyor, bizim ülkemizdeki gizli, açık ırkçı ve milliyetçilere.
‘Tuhaf Buluşmalar Metrosu’ adını verdiğim bu oyuna, metinde aşk ve insan ilişkileri de sorgulandığından ‘Sıra dışı bir aşkın doğuşu’ gibi daha iddialı bir isim de verebilirdim. Ancak yarattığım oyun karakterleri içinde bulunduğumuz toplumdan çok da bağımsız olamayacağından, aşk da her halükârda sorgulanacaktı. Paradoks gibi gelebilir ama kapitalizmin toplumsallığı, yalnızlık duygusunu arttıran bir toplumsallıktır. 21. yüzyıl insanı, kalabalıklarda yalnız yaşamaya başlamıştır. Bu koşullarda, aşk da yara almıştır.
12.05.2021
"Kamuoyuna ve Basına
İşgalci İsrail'in Filistin Halkına Yönelik Baskı ve Saldırılarını Kınıyoruz!
Gazze bir kez daha bombalanıyor. Filistin halkı bir kez daha ölüyor, öldürülüyor...
İşgalci İsrail güçleri, son günlerde Filistin halkı üzerindeki baskı ve saldırılarını daha da arttırdı. Geçtiğimiz hafta İsrail tarafından Doğu Kudüs'ün, ağırlıklı olarak Filistinlilerin yaşadığı Şeyh Cerrah Mahallesi’nde, Filistinlilerin evlerini terk etmesi için uygulanan baskılar bölgeyi yeniden bir ateş hattına itti.
Öncelikle pandemi zamanında hapishanelerde yaşananların, dışarıda şikâyet ettiğimiz koşullardan kat be kat daha kötü olduğunu söyleyerek başlayayım. Hani ara sıra metaforlara başvuruyoruz ya: “Türkiye yarı açık cezaevine döndü” ya da “dışarıdakiler de özgür değil ki…” gibi. Ama dönem dönem bunun bir metafor olduğunu unutup, teşbihte hata yapıyoruz.
***
15 Temmuz darbe girişiminin ardından ilan edilen “Olağanüstü Hal” sürecinde (c)ezaevlerinde başlayan keyfi uygulamalar ve akılla mantıkla açıklanamayacak eziyet biçimleri OHAL’in kalkmasından sonra da tamamen sona ermemiş, birçok hak gaspı tutsak şair Erol Zavar’ın yukarıda bir bölümünü aktardığım mektubunda betimlediği gibi kalıcı hale gelmişti. Tecrit ağırlaştırılmış, kitaplarımız gibi mektuplarımız da ya çok geç verilmeye ya da kaybolmaya başlamıştı.
Merhaba Adil Okay
