zamanın geçmesi yetmez.”[2]
Çok canımız yanmıştı… Gencecik bir kız… Üniversite öğrencisi üstelik… Gazetelerdeki, ekranlardaki o ışıl ışıl gözleriyle gülümsüyor bizlere. Hayat dolu, umut dolu.
Güpegündüz, okul çıkışı bindiği minibüs şoförü tarafından kaçırılmış, tecavüze uğramış, öldürülmüştü.
örnek olmanla değişir,
görüşlerinle değil.”[1]
Fransa bu kez de Sarı Yelekliler’in başkaldırısıyla çalkalanıyor.
Denilebilir ki, neo-liberal yıkımın yol açtığı kemer sıkma saldırganlığına karşı, ezilenlerin ayağa kalkmaktan başka hiçbir çaresinin kalmadığı tabloda başkaldırı ne yerküre ne de Fransa için “yeni” ve sürpriz değil.
Mayıs(ımız)
1971’in Özelliği
İbrahim Kaypakkaya
Yaşıyor(Lar), Yaşayacak(Lar)
“Ne geçmiş tükendi ne yarınlar
Hayat yeniler bizleri.”[1]
50 yaşındaki ‘68 Hareketi, ‘71 çıkışı ile Mayıs(ımız) ve İbrahim Kaypakkaya gerçeği, -içerdiği müthiş tarihsel önem nedeniyle!- üzerinde hassasiyetle durulup, irdelenmesi gereken bir başlıktır.
Seçme ve seçilme hakkı, insanların daha adaletli yönetilmesi için, Yunanlı materyalist felsefecilerin dünya insanlığına bir armağanıdır. Ne hazindir ki, her seçme ve seçilmenin demokrasi olmadığı, hatta demokrasi adına namussuzluk yapıldığı durumlarla karşı karşıyayız.
Seçme ve seçilmenin bir toplum ya da ülkede gerçekten demokratik olması, her şeyden önce evrensel insan haklarının kabul edilerek, bunun anayasada yer alıp uygulanmasına bağlıdır.
diyerek hiçbir şey yapmamak
kadar büyük bir yanlış yoktur.”[1]
Serpil İlgün (Sİ): Söyleme bakılırsa kadına yönelik şiddet konusunda bilinç yükseliyor, “farkındalık” artıyor, “duyarlılık” gelişiyor vs. ancak kadın cinayetleri, şiddet, taciz ve tecavüzler arttığı gibi daha da vahşileşiyor. Farkındalık gelişip bilinç yükseliyorsa kadına yönelik şiddet neden azalmıyor?
I.1) Sürdürülemez Kapitalist Yıkım
I.2) Tükeniş, Yok Oluş Güzergâhı
I.3) Meselenin Nedeni
II) Durum(Umuz)
II.1) Devlet(İn) İcraat(lar)ı
II.1.1) HES
II.1.2) CERRATTEPE
II.1.3) Yeşil Yol
II.2) İtiraz Ve Direniş
III) Marksizm Ve Ekoloji
III.3.1) Hatırlayın, Hatırlatın!
III.3.2) O Hâlde?!
hayalinizdeki ruhları koyup,
aşk sanıyorsunuz.”[1]
Çöpler darmadağınık, hapçılar gece kulübünün önünde. Sarhoş kadın ve erkekler, pazarlık ediyor. Esrar kokusu beynime vuruyor hafiften. Arabada “ölüler dirilerden çalacak” şarkısı çalıyor, tekrar tekrar. Polisler köşede, polisler mutlu. Biri bana ters ters bakıyor, üstümde kafamı örten kapüşona takılıp. Tinerciye 40 yaşlarında bir kadın çantayı yapıştırıyor. O umursamıyor. “Abla şarap parası,” diyor cebindeki şişeyi saklamadan.
“Bilincimizi giderek damarlarımızda dolaşan kanın rengine ve gözyaşlarımızın tuzuna bulaştırdık, bu da yetmiyormuş gibi gözlerimizi içimize dönük birer aynaya dönüştürdük, sonuçta gözlerimiz, ağzımızla yadsımaya çalıştığımız şeyleri çoğu zaman hiç sakınmadan gözler önüne serer hâle geldi,”[2] diye tarif edilmesi mümkün olan bir ufukta; Miguel de Unamuno’nun, “Gözle görülen evren, kendini-koruma içgüdüsüyle yaratılan evren, çok dar geliyor bana.
I.1) Kapitalist Yıkım Tablosu
I.2) Fosil Yakıt(Lar), Karbon Ticareti
Iı. Ayrım: Coğrafyamızın Durumu
Iıı. Ayrım: Yalan(Lar) İle İddia(Lar)
Iv. Ayrım: Alternatif, Çözüm
Iv.1) Gerçek, Zırva(Lar), Çözüm
ISINMANIN ÖTESİNDE -YANIYOR!- YERKÜRE[*]
“Gerçeği görmememizin nedeni…
