Oturmuşum
Yaban otları arasında
Köpük köpük akan
Bahar bulutlarının seyrindeyim
Yağmur çiseliyor ufak ufak
Burcu burcu kokuyor toprak
Yoksa buralardan sen mi geçtin.
Yağmur toprakla el ele verip
Ağır ağır çatlayan
Yüreğime sızıyor
İçimden bir ışkın çıkıyor
Süreğim
Sürgünüm
Sürgün veren yine sen oluyorsun
Sevinsin toprak
Sevin...
Sev...
Sevinsin...diye
Bağır bağır bağırıyorum
Sesime dönüyor
Sen de olursan toprak
Anlarsın diyor
Su başında durmuşum
Sağ yanımda bir çocuk
Çıplak ayaklarını suya vuruyor
Halkalar oluşuyor gittikçe büyüyen
Çarptıkça su kabarcıkları
Kristal tanesi gibi parlıyor
Dizim dizim diziliyorlar halkalara
Boynuma takıp
Ayaklarımın ucuna basa basa
Yürüyorum.
Düşmesin diye tek bir tanesi
Suya bakıyorum
Bazen bulanık
Bazen gürül gürül
Bazen de asi
Girdaplara düşüyor
Ama
Yine durulup akıyor nehirlere
Ve diyorum ki
Bir dileğim var
Var le le le
Var!
Olur ya;
Gözlerim görmez
Yürümez ise ayaklarım
Sevdiklerim
Gülüşünü getirin
Uzağına düştüklerimin.
Ah bir ateş ver
Şu acıları yakayım.
Fatma Kurnaz Arıkuşu
23.03.2023
İstanbul
