Terörün Tanımı: Genel anlam itibarıyla sisteme karşı, silahlı ya da silahsız şekilde isyan ederek, kaos yaratıp mevcut düzeni değiştirmektir. İsyan edip devlet sistemini değiştirmek isteyenler, haklı iddia ve düşüncelere dayanıyorsa ki, kimse durup dururken kendisini ateşin içine atmayacağına göre, bu isyanlar temel insan hakkıdır da aynı zamanda.
İslam’da dahil Hıristiyan ve Yahudi din kültürüne sahip toplumlarda da bu iğrençlikler yaşanıyordu. Batılı toplumlar çağdaş modern kültürü kabul edip, anayasalarını bu mantık üzerine şekillendirdikten sonra, dinsel her uygulamayı yasakladılar. Eğitim ve insan ilişkilerini çağdaşlığa göre uygulamaları neticesinde, dine inanan ya da inanmayan kişiler içerisinde, istisnalar dışında, söz konusu ahlaksızlığa kolayca kimse cesaret edememekte.
Eylem; kelime anlamı olarak herhangi bir olumsuzluk karşısında kararlı duruş göstermektir. Ortaya çıkan olumsuzluklar türüne ve yapısına göre değiştikçe, eylemlerin şekli de değişir. Aynı zamanda olumsuzlukların yaşandığı toplumların kültür yapısı ve devlet yönetiminin niteliği, eylemlerin nasıl şekil alacağını belirleyendir. Adaletli, çağdaş, ileri kültüre sahip toplum ve yönetimlerde, istisnaların dışında demokratik eylemlerin büyük çoğunluğu olumlu neticelenir.
Bin yıldır farklı din, inanç ve düşüncelere sözlü, fiziksel, psikolojik saldırıların arlıksız devam etmesi, faillerin devlet ve kullandığı piyonlardan başkası olamaz. Dünyanın her yerinde bireysel saldırılar, en fazla iki kez tekrar eder. Ve samimi devletler onları bulup anında imha etmiştir. Türkiye devlet yönetimi gerçekten yaşananlardan rahatsızsa, şu duruşu göstererek herkesi kendisine inandırmalıdır.
Gerçek anlamda demokratik yapıya geçmeyen her devlet ideolojiktir. Hangi siyasi yapıdan olursa olsun, ideolojik kalan devletler ekonomik, siyasi, din, ırk, kültür ve düşünce sorunlarını çözmemiştir. Genelde ırkçı ve bağnaz temelde iç çatışmaları yaşayan niteliği düşük devletlerdir bunlar. Demokratik devletlerse, büyük oranda siyasi, ekonomik, din, ırk, kültür ve düşünce sorunlarını çözmüş, barış içerisinde yaşarlar. Bu iki siyasal yaşam gerçeğinden hareketle, Türkiye'nin hangi kategoride yer aldığını daha somut şekilde anlamaya çalışalım.
Feodalizm; din ve ırk üstünlüğüne dayanan aşiretsel yerel derebeylik yönetimler demektir. Orta Çağ yaşam düşüncesi olan bu mantık, Türkiye Anayasasında resmi olarak hâlâ geçerliliğini sürdürüyor. Tüm uygulama ve politikalar belirtilen çerçevede yürütüldüğü için, Türkiye'nin feodalizmden henüz çıkmadığını rahatlıkla ifade edebiliriz. Devletin temeli Orta Çağ düşüncesine bağlıyken, Türkiye'nin modern çağdaş olduğunu savunmak, felsefe ve tarihten bir şey anlamamaktır. Mevcut yapıyı oluşturan siyasi düşüncenin altında şu mantık bulunmaktadır.
Seçme ve seçilme hakkı, insanların daha adaletli yönetilmesi için, Yunanlı materyalist felsefecilerin dünya insanlığına bir armağanıdır. Ne hazindir ki, her seçme ve seçilmenin demokrasi olmadığı, hatta demokrasi adına namussuzluk yapıldığı durumlarla karşı karşıyayız.
Seçme ve seçilmenin bir toplum ya da ülkede gerçekten demokratik olması, her şeyden önce evrensel insan haklarının kabul edilerek, bunun anayasada yer alıp uygulanmasına bağlıdır.
Üreyip çoğalmak veya cinsel enerjiyi (libido) boşaltmak için erkek ve dişinin birleşmesine cinsellik denilmektedir. Bunu bir din bir toplum veya kişilerin yasaklaması, doğa ve insan aklına aykırı hareket etmek demektir.
İnsanın bilinçli yaşam gücüne sahip olması, birçok alanda olduğu gibi cinsellik konusunu da, her toplum kendi kültürel yapısına göre daha çekici aşamaya taşıdığı bilinmektedir. Bunlar giyim, kuşam, makyaj, yazılı ve resimli ifadelerdir.
I.1) ANAYASA(LAR) TARİHİ
I.1.1) OSMANLI DA ANAYASA
I.1.2) TEŞKİLÂT-I ESASİYE KANUNU
I.1.3) 1961’DEN 12 EYLÜL 1982’YE
I.2) “YENİ ANAYASA”YI TARTIŞ-MA(K MIŞ)!
I.2.1) “YENİ” ANAYASA = MADE BY ERDOĞAN
I.2.2) AKP VE CHP SÖYLEMİ
I.2.3) HDP’NİN (MUHTELİF) SÖYLEM(LER)İ
I.3) NE YAPMA(MA)LI?
