Düşerken alnını okşuyor son rüzgâr.
El ilanları yırtık ayrılıklar kuşatmış bu şehri
Zulmün içinden direniş çığlıkları yükseliyor.
Yüreğinin kıyılarına tutunmak istedim.
Esen yel kavgayı fısıldar kulağına sevdalının
Koyulaşır damarından toprağa sızan kanlar.
Sevgimi yoğurdum umudumla aşk ile
Direncimle çoğalmak için yokluğunda.
Gözlerinin sularında savrulmak istedim
Kendine yabancı bir tebessüm asılır yanaklarımda
güllerini, goncalarını sevdiğim.
her kış bitende,
her bahar başında,
yüreğimin başında bitersin.
karların suyunu sıkan,
sıcak yel gibi vurursun sineme.
üşütürsün bir yandan,
bir yandan kurutursun,
acısını sindire sindire,
her baharda açmak için,
yolunu beklerim.
hiç sonbahar gelmeyecekmiş gibi.
gözlerinin menekşelerini sevdiğim.
uzayı yüklenmiş gözlerini,
her renkten açan çiçeklerini,
sümbülü,nêrgizi,laleyi,
çiğdemler açtıran ılık nefesini,
kar altında beklerim.
Sevgi paylaşmaktır. Anlaşılmak için paylaşmayı bilmek gerekir. Seven insan paylaşandır. Sevdiğiniz insanla bir gezintiye ya da onun sizinle ortak bir payda da sürdürdüğünüz beraberliğinizin anısına özel bir yere gitmek isterseniz zaten ortada sevgi yoksa, beklediğiniz kişi bunları yapsa bile isteyerek yapmayacaktır. Bu da sevgi odaklı bir paylaşım olamaz. Sizinle duygularını paylaşmak istemeyen birinin duygularını da paylaşamazsınız.
Ölümle tanışıklığım
Çok eskilere dayanır
İlk sekiz yaşında tanıştım
Soğuk nefesiyle ölümün.
Kara batmıştım boğazıma kadar o gün
Çırpındıkça, beni derinlere çekiyordu
Ölüm, gülümsedi geçti.
Bir gün köpük köpük kuduran
Azgın sularla geldi
Bir çöp gibi sürükledi beni nehir
Su sıcak
Ölümün elleri soğuktu
Dokundu çocuk bedenime geçti.
Ve gençliğe ilk adımımı atmıştım henüz
Korkuyla tanışmamıştı yüreğim
Soğuk bir namlu
Merhaba dedi bana
İki kaşımın arasına dokundu geçti.
Sofralarında çıkara ve riyakarlığa yer vermeyenlerle dost olunur. Paylaşırlar her şeylerini. İnsan olmak dost olabilmektir ve dost kalabilmektir güzel olanla. Var mı çağımızda öyleleri? "Yüreğimizi açabileceğimiz dostlar var mıdır hala?" diyeceksiniz haklı olarak. Vardır şüphesiz. Maharet, gün ortasında fanusla onları arayıp bulabilmektir. Benlik canavarının uğramayacağı yerler insana ve evrene dair duyulan aşk mekanlardır. Şairler sevgiyle donanan kişilerdir. Her duyguyu alabildiğine yaşarlar; aşkı, sevgiyi, nefreti Dostluk sevginin en iyi duraklarından biridir.
Kasım ayının içimi titrettiği günlerde sıcak bir sevdaya tanık olmak ne güzel... Ve ne güzeldir yaşadıkları sevdayı cümle âlemle hiç korkmadan, onca mesafeye ve özleme rağmen paylaşabilmeleri... Telefonların hiç çalmayacağı olasılığı olmadan, hüzünlü bir şarkıya iki ayrı ülkede olmalarına rağmen birlikte ağlayabilen, sessizliği sese, kimsesizliği kalabalığa dönüştürebilen, yürekleri iyileştiren bir sevdaya kocaman bir merhaba diyebilen iki kızıl gülü tanımak ne güzel...
Ben yandım
Avuçlarımın içindeymiş gibi
Bana yakın
Ama yıldızlar kadar uzak birini sevdim
Bu mudur aşk?
Hep imkânsızlıkları mı sever,
Ya da imkânsız zamanlarda mı aşk aşk olur
Göze alıp her şeyi peşinden gitsem diyorum
Rezil mi etsem kendimi âleme
Dillere düşsem mi bilemiyorum
Ya da bir kurşunluk ömrüm var
Vurup anlımın orta yerinden
Beni, bendeki seni bitirsem mi bilemiyorum
Bu mudur aşk?
Hep böyle olmazlar mı
Sever ya da olması imkânsız zamanlarda mı aşk aşk olur
Mavinin rengine boyar kanayan düşlerini kadın
engin düşünceler de kırlangıç yüreğidir bazen
pırpır eder sol göğsün altında bir yer
Ne düşündüğünü bilemezsin o an
Çünkü bir kadının ne düşündüğünü
Kimse bilemez…
Belki de kuşların, çocukların ve kelebeklerin
Diyarında gezer sessizce
Kırılgan bir umut taşır gözleri
Biraz da hüzündür bakışları
Oysa kadın aşktır
Hayatı yaşanılır kılan
Cehenneme dönen dünyamız da…/Murat Özgöl
