izmir

Sen kokan İzmir kokan

Necmettin Yalçınkaya kullanıcısının resmi

karanlık çöker omuzlarıma
yalnızlaşırım
bir yanım can çekişir
seni düşünmeye kalksam
bir yanımda
yeni bir yaşam filizlenir
karanfil kokar yüreğim…
gözlerin gelir usuma
dağıtır karanlığın perdesini
def eder benden
tüm dünya üzüntülerini
sesin gelir çok uzaklardan
alır götürür beni benden
ben sen olurum
rüzgâr olurum
yel olurum
yeni yüreklere sevdalar açarım
yağmur yüklü bulut olurum
yine de boşaltamam
içerimin yüklerini
saçların gelir usuma

HİSAR KALESİNDE BİR KADIN

Arka tarafta ise tüm görkemiyle Bozdağ görülüyordu. Dağın hemen arkasında Bozdağ kasabası vardı. Bu kasabanın yakınlarında ise Birgi denilen tarihi kasaba yer alıyordu. Bu dağın zirvesinde eskiden kar hiç eksik olmazdı. Ama bugünlerde ne kar ne de karın k’sı vardı. Kaleden aşağılara bakılınca tarlaların kenarına yapılmış tek tük evlerle birlikte, köyleri de görebilirsiniz.
Arabamı köy kahvesinin önüne park ettim. Başımı camdan uzatıp, kahvenin önünde oturan yaşlı birine:
“Kaleye nasıl gidebilirim?” diye sordum.

Kürt Kemal

Gülefer Cambaz Savran kullanıcısının resmi

Bütün çocukluğum ve gençliğim kavgalarımızla geçmişti. Bitmeyen öfkesi vardı; her şeye bağırır, kırar dökerdi. En çok anlayamadığım da ufacık bir olay karşısında o dev gibi adam bir çocuk gibi ağlardı. Oturup karşılıklı hiç konuşamazdık. Birazdan konuşmalarımız kavgaya döner, ben onun beni anlamadığından dert yanardım, o benim asiliğime kızardı. Yedi kardeştik, yoksul, perişan gençliğini İzmir limanlarında hamallıkla bitirmişti. Okuması ve yazması olmadığı için başka bir şey becerememişti doğrusu bu ya.

Behiye...

Garsona el etti. Soğuk bir şeyler getirmesini rica etti. İçti. Üstüne çay ısmarladı. Çayını yudumlarken martılara takıldı gözleri. Suyun üzerinde neşe içinde birbirleriyle konuşuyorlardı sanki. Güneş umurlarında bile değildi. Gözleri bu kez kafeteryadaki masalara takıldı. Birden gördükleri karşısında donup kaldı. “Olamaz, bu benim tanıdığım Behiye olamaz!” dedi. Dikkatle bakınca yanında oturan Kadir’i sol yanağındaki beninden tanıdı. Değişmemişti hiç. Ama o eski tanıdığı Behiye’den eser kalmamıştı. Kalkıp masasına gitmek için çayının bitmesini bekledi.

Pembeden Başka Renkler

İzmir'de dar gelirli, bol sevgili kalabalık bir ailede büyüyen bir genç kızın ailesini, yakın çevresini, kentini, ülkesini anlamaya çalışmasını keyifle okuyacaksınız. Genç kızın sadece gezmek, eğlenmek ve filmlerdeki gibi büyük bir aşk yaşamak için kurduğu pembe düşlerinin arasına yaşamın gerçekleriyle boyanmış yeni renkler katılıyor. Farkındalığı, geliştikçe doğayı, insanları, sistemleri daha iyi anlıyor. Bir yanda diskotekler, moda danslar ve şarkılar; diğer yanda işçiler, Romanlar, Levantenler, Yahudiler, göçmenler, yoksul insanlar, kabadayılar, genelev kadınları, siyasetçiler...

ANASAYFA

GÜNCEL

Makale

ANILAR

ÖYKÜ

ŞİİR

SÖYLEŞİ

KİTAP TANITIMI

Yazarlar

Bloglar

Arama formu

izmir

Sen kokan İzmir kokan

HİSAR KALESİNDE BİR KADIN

Kürt Kemal

Behiye...

Pembeden Başka Renkler

Sayfalar

Hapishane Edebiyatı

Konuk Yazarlar

Arama formu

Arama formu

Buradasınız

izmir

Sayfalar

Hapishane Edebiyatı

Konuk Yazarlar