Koyuluğun şarkısı/ Emirhan Ertas
Merdivenlerden düşüp dağılıyor hafızam önüme. Lekeli fotoğraflarda görüyorum gençliğimi, yırtıyorum hiç durmadan. Anıların kara elleri boğuyor zihnimi. Fotoğraflardaki zamansız, kaskatı suratlar alay ediyor benimle. Çığlıklarım susturamıyor onların kahkahalarını. Zamanın esir almasını diliyorum beni, parçalanmak istiyorum binbir parçaya. Güç yok bacaklarımda, kaçamam peşimdeki gölgesiz adımlardan. Gömülmeliyim evin ortasına, kefenim olmalı bu ev.
