İşte dostum, arkadaşım şair Esma Temur Ekinci’nin “Sabır yastığı” isimli şiir kitabı bize tutunacak bir dal uzatıyor.
Ben hüznün, özlemin, gülümsemenin ve hatta öfkenin kadınların kirpikleri arasında olduğunu düşünüyorum. Esma Temur Ekinci’nin “Sabır yastığı” isimli şiir kitabıyla birlikte artık parmakları arasında olduğunu da düşünmeye başladım. Kitap henüz baskı aşamasındayken sancının bütün hallerini birlikte yaşadığımız için şu cümleleri not almışım:
Sabah evden çıkarken karısının yanağını öpüp çıkan mutlu insan sayısı azalıyor gittikçe. Geçim derdi önüne geçti sanki sevginin ve aşkın. Bayram ziyaretlerinin azalmasını teknoloji ve cep telefonu mesajlarına bağlayanlar biraz da bir yerden bir yere gitmenin ne kadar masraflı olduğunu hesaba katmalıdır artık! Çünkü ziyaretleri ya da misafirlikleri azaltan şeyler mesajlar değil masraflar oldu sanki.
Ben seni nasıl sevdim bir bilsen aynaya bakmazdın.
Saçını taramaz, dudağını boyamaz, kendini kandırmazdın. Çünkü ben seni, senden evvel, senden öte, sana rağmen sevdim.
Yok be gülüm öyle değil.
Ne güneşin batımı gibi ne de ekinin başağı gibi. Ben seni gökkuşağının renkleri gibi, ben seni Akdeniz’in mavi suları gibi sevdim.
Nasıl kuğular süzülürse mavi sularda.
Keşke hep çocuk kalsaydım da aşağı mahallenin çocukları ile yaptığımız kavgaları dünyanın en büyük savaşları olarak görmeye devam etseydim!
Keşke hep çocuk kalsaydım da benden iki yaş büyük ağabeyimden yediğim dayakları, bana yapılmış en büyük işkencelerden biri olarak görmeye devam etseydim!
Keşke hep çocuk kalsaydım da annemin yemek yaparken doğradığı soğanı, gözümde sızlayan acıların en büyüğü olarak görmeye devam etseydim!
Beni böyle bilin
Çokta güvenmeyin
Elmanın kurtlusunu severim
Kargacık burgacık
Sebzeleri seçerim
Dalgınlıktan değil
Kuşun kanadı yaralı olanını
Gagası çatlayanı
Kedinin kuyruksuzunu
Köpeğin açını
Ağacın yaşlısını
Çiçeğin kuru tohumunu
Ağır bir zorunluluk bu
Sanırım
İnsanı da böyle severim
Beni böyle bilin
Çokta güvemeyin
Şiir: Esma Temur Ekinci
Seğirten gözlerim hediye
Benden sana
Bulutların kokusu üzerini kapatır
Bakma sen onlara
Partalları efsunlu iki kuş
Sufiler ocağı
Tövbe tövbe hediye
Benden sana
Eski plakların sevgileri hediye
Benden sana
Harıl harıl bir telaş sarar
Kırık dökük mısraları
Eskimiş bir güzellik
El kadar çocukların gözünde
İliştiğim ömrüm hediye
Benden sana
Şiir: Esma Temur Ekinci
Joseph ailesinin çiftliği Jacob ailesinin çiftliğiyle sınırdı. Çiftlikte yazlar kurak, kışlar yağışlı geçerdi. Rüzgâr, karayel ve lodostan hafif, kuzey ve kuzeybatının iç kısımlarıyla güneydoğunun uç kısımlarında sert, doğu ve güneydoğuda yer yer hafif ve yer yer sert eserdi.
Ve ilk okuduğum şiirlerden biriydi “Gidin” başlıklı kısa şiiri:
Kitap arasın da gizledik en sevdiğimiz çiçekleri
Veremedik
Pamuk şekerlerinden bir ikramlık
Gözbebeklerinizde akıyor işçilik
Toplanın gidin
Tabii o zamanlar Sivas’ın dört tarafı sularla çevrili. Şimdi sular çekildi cıs çıplak ortada kaldı. Zaten başlıca geçim kaynağımız da karides, kalamar, deniz anası, midye gibi deniz ürünleriydi. Kangal’da mesela eskiden Kangal köpeği falan yoktu, Kangal lüferi vardı. Sekiz on lüfer beş yüz koyunu götürür getirirdi.
Kuşkusuz ilk oyuncağı panzer olurdu Sokrat’ın. Hem de sahicisinden. Bir de asker ve köylülerden sık sık gördüğü için silahları olurdu. Çocuk parkını ise televizyonda görürdü ancak.
"Baba beni ne zaman çocuk parkına götüreceksin?"
"Acele etme oğul, biraz büyü sen kendin gidersin.”
İlk şokunu ilkokulda yaşardı Sokrat.
Çocukluğu Kürtçe ortamda geçen, Kürtçe ninnilerle uyuyup Kürtçe sözlerle azar işiten Sokrat birden kendini Türkçe konuşan öğretmenin karşısında bulurdu.
