Yaptıkları baskı, zulüm ve uygulamalarına karşı irili ufaklı da olsa birçok köle isyanları baş göstermiş ise de, netice itibarıyla başarıya ulaşmadan vahşi katliamlar uygulanmış ve bastırılmıştır. Bu isyanların içerisinde unutulmayan ve tarihe mal olan, günümüze kadar anlatılagelen Spartaküs önderliğinde geliştirilen isyandır.
Mesela diyorum seninle hasbıhal etseydik neler anlatırdın Sevgili yeğenim... Söyleyecek sözün mutlaka olacaktı, eminim... Malum olduğu üzere sohbet ki iki kişiye muhtaçtır, sen olmadan/anlatmadan nasıl yazayım ben. Eksik kalmaz mı? Belki de hayata şu an güzel tarafından bakma mı sağlayan, hayatın hep güzel, mana dolu olduğunu bana hissettiren senin yokluğundur Sevgili Eser...
Aradan altmış gün geçmiş, perhiz, kendini tek düze, bıktırıcı bir şekilde sürdüren varoluşu parçalamış, ölüm ve özgürlük duygusunu derinleştirmişti. Dengbej, bedeni hissettiren duygulardan uzaklaşmak için kafayı, yakın mekânlardan gelen sözcüklerin beliriş biçimlerine takıyor, onları hayale dönüştürüyordu. Sesler kesilmişti. Demir kapılar eskisi gibi sık sık açılıp kapanmıyor, zindancılar, “bu gün güzel yemekler çıktı, köfteler, pilavlar, helvalar!” diye bağırmıyorlardı artık.
-13-
Çift katlı ranzaların alt ve üst katlarında ikili, üçlü, dörtlü gruplaşmış kadınlar…
Şarkı, türkü tutturanlar, sohbet edenler, kavga edenler…
Gürültü, gürültü, uğultu…
Epeydir tencerelerin, tavaların uçuştuğu büyük kavgalar yok.
Takvim 27 Mayıs 2013 Pazartesi gününü gösterdiğinde gece on sıraları beklenmeyen bir şeyler oldu ülkemizde; her şeyin bir anda alabora olduğu bir deprem fırtınasıydı başlayan. Aslında hep beklenen ama gelişine hiç hazır olmadığımız ‘deprem ‘. Önce bir duvar yıkıldı. Gezi Parkı’nın Asker Ocağı Caddesine bakan yerde… Zincirin en zayıf halkası olmalıydı bu duvar. Ardından beş ulu ağaç köklerinden söküle söküle devrildiler; yıllardır dik durdukları parkın üstüne, yattılar boylu boyunca. Düşerken yer yarıldı, gök kubbe inim inim inledi. Yeditepe’de yankılandı sesleri.
ödülünü ondan bekle.”
Ömer Hayyam
